Seguidores e seguidoras

viernes, 4 de enero de 2013

Duneando por Valdoviño

 Esta mañana ha sido provechosa. Tenía ganas de pasear y me dirigí a mis dunas favoritas, las de A Frouxeira, en Valdoviño. Al poco de empezar la visita me llevé una grata sorpresa: un macho de Escribano palustre (Emberiza schoeniclus) aprendía a cantar desde unos carrizos en la "Charca das espadanas". Mientras emitía unos cantos (bastante lamentables, todo hay que decirlo) no paraba de realizar ese movimiento espasmódico tan habitual de los machos en celo, abriendo brevemente las rectrices externas de la cola


  Solicito la ayuda del "comodín" para ver si se trata de un ejemplar invernante de la subespecie nominal (E. s. schoeniclus) o uno de los nuestros (E.s.lusitanica). Las fechas son muy tempranas, pero sería interesante que este ejemplar le cogiera gusto a este charca del sistema dunar. Hasta hace unos años, su área de cría en A Frouxeira abarcaba todos los juncales de la laguna, incluyendo el cinturón de carrizal de la orilla Oeste, y el entorno de esta charca, ya inmersa en plenas dunas grises.

Área de cría del Escribano palustre durante los años 80 y 90 (observ.propias)

 En los últimos años, su población se ha visto bastante reducida (al igual que en el resto de su distribución gallega) habiendo desaparecido ya probablemente en otros humedales de la comarca como Pantín, San Xurxo, Ortigueira y Doniños. Así que las pocas parejas reproductoras que nos quedan son el auténtico tesoro natural de A Frouxeira. Ni los Moritos, ni las limícolas americanas, ni las Haveldas, ni pollas en vinagre, que solo sirven para distraer nuestra atención de lo verdaderamente importante.

  Vamos esperar a ver que ocurre con este Escribano (o con estos dos, porque me pareció ver otro con un babero mucho mayor y más negro). Si llegado el mes de Marzo siguen por allí sería la mejor de las noticias, pues anunciaría la recuperación de uno de sus territorios de cría tradicionales. Espero que los "pajareros" locales se abstengan de utilizar reclamos y sean especialmente cuidadosos en este lugar a partir de ahora, dada la importancia extrema de este amenazadísimo paseriforme.

 Escribano palustre (Emberiza schoeniclus ¿lusitanica?)

    Ya os he hablado antes de la "Charca das espadanas", un modesto encharcamiento consecuencia de la extración de arena a mediados del siglo pasado, que dió lugar a uno de los pequeños ecosistemas más interesantes y ricos que he conocido. Pero los años de colmatación natural han provocado su casi desaparición, convirtiéndolo actualmente en un cañaveral de Typha/Phragmites sin apenas aguas libres.


  A primera hora de la mañana otro Escribano bastante más abundante, un soteño (Emberiza cirlus), posaba para mi "aparato".

Escribano soteño (Emberiza cirlus)

 Después me fuí para la playa.

 Duna ocupada por Euphorbia paralias sobre el mar de Valdoviño

 Allí  mi alegría se transformó en rabia, indignación e impotencia, al volver a ver lo de siempre:


   Estos dos ataron al perro cuando me vieron con cámara y mirada de mala hostia. Pero en cuanto se alejaron volvieron a soltar al "bicho que caga". Depués apareció otro con perro suelto,...y otro,... y otro más, éste con dos perros. En fin, si durante épocas de supuesta bonanza económica no se ha invertido un duro ni se ha hecho cumplir mínimamente la ley en materia medioambiental, ya no espero que ocurra ahora. Acabo de recibir un "Paspallás" (publicación de la SGHN) en donde se recuerda que estamos en el aniversario de la "Directiva Hábitat" aprovada por la Unión Europea. En estos veinte años se han creado áreas LIC, ZEPA o Ramsar, teóricamente para fomentar la conservación de nuestra biodiversidad. Y yo me pregunto... ¿pero qué cojones se ha hecho en estos veinte años? Si ni siquiera son capaces de vigilar que los perros no vayan sueltos en una playa de un valor ecológico tan alto como A Frouxeira!!!
   Sin duda que vienen tiempos oscuros en asuntos de conservación. El caso reciente del proyecto de la mina de Aznalcóllar, perdón, quería dicir Corcoesto (en Ponteceso), es un claro ejemplo de este pasotismo absoluto de la Administración.

 Esta Chova (Phyrrocorax phyrrocorax) me volvió a alegrar la mañana.

Chova piquirroja (Phyrrocorax phyrrocorax)

    A pesar de la invasión de perros, humanos, pescadores, domingueros, colesterolíticos, etc, la playa mantiene una interesante población de limícolas invernantes.  Hoy me encontré lo siguiente (Paco, apunta):
- 66 Chorlitos grises (Pluvilais squatarola)
- 61 Correlimos tridáctilos (Calidris alba)
- 3 Correlimos comunes (Calidris alpina)

 Correlimos (Calidris alpina/alba)


 Limícolas en la playa de A Frouxeira

Correlimos tridáctilo (Calidris alba)

  Gracias al tremendo zoom de la SX50 pude afotar a las aves sin molestarlas. Algo complicado en un lugar tan expuesto com una playa. De poco valió mi sigilo, ya que poco después vinieron los de siempre y levantaron toda la bandada del único sitio tranquilo que quedaba en la playa. Me dieron ganas de matar a alguien.


 Desde luego el "zoom inteligente" de Canon, que aumenta la focal hasta una salvajada de 2400 mm resulta muy práctico para casos como éste, donde no puedes acercarte demasiado. Con buena luz casi ni se nota la diferencia con el zoom óptico.

Chorlitos grises (Pluvialis squatarola)

 Os dejo. Hasta la próxima.


8 comentarios:

  1. Tomo nota Xabi...
    Onte estiven en Doniños e teño que darte a boa nova de que entraron seis fochas. Xa hai algo que contar no censo...
    Saúdos
    Paco Girón

    ResponderEliminar
  2. Detecto certo humor negro nese comentairo sobre Doniños, Paco....
    Tempos foron...e moito me temo que non han volver.

    ResponderEliminar
  3. Encontraste algún día a un bicho que caga comiendose a un paspallas? Seguramente No. En esta vida si hay q ser algo es tolerante yo recojo la caca d mi perro! Y no me meto con nadie ni el tampoco ,ni dejó q el perro entre en la zona donde puede haber nidos pq me gusta la Naturaleza por eso voy a pasear a una playa y no a un centro comercial, ni me importa q la gente corra por las dunas o la playa q es de todos no tuya. Si kieres una playa propia para gobernar en ella te vas al Caribe y la compras ,no eres mejor q los demás no lo olvides nunca

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Paspallás, non, pero cans espantando aves na época de cría, entrando en charcas con especies ameazadas destruíndo o seu hábitat de cría e cazando corzos no medio do monte, pois si. E tamén outras moitas situacións que non veñen ó caso como dúas mordeduras de cans (pódense ver as lesións aínda nas miñas pernas), unha caída en bici por culpa dun can e varias situacións de risco físico. É o que ten andar polo monte e polo rural galego.
      Alégrome de que o seu can non faga isto (non teño razón para pensar que non o fai pero tampouco ó contrario) pero as leis están para cumplilas aínda que non nos parezan boas. Por certo, tamén as normas ortográficas existen para algo.
      Unha aperta,
      Martiño

      Eliminar
  4. Grazas Martiño. O meu tempo é demasiado valioso para contestar este tipo de comentarios. Respeto a crítica, pero xa sabes que non soporto aos que se escudan no anonimato para verter os sus gómitos.
    Non obstante imos deixar aí ese "comentario" (que tampouco sei moi ben en qué idioma está escrito). Non serei eu o que o elimine. Así os demáis poden ver como NON se debe comentar.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  5. Hola de novo son a de antes e chámome Maca penso que o meu nome é o de menos, o que me cumpría a min era expresar o meu desacordo coa vosa filosofía de vida , que por ser a vosa non é a mellor. A normativa ortográfica sei que existe pero eu escribo como me prace , porque nin estou facendo un exame, nin esto é un blog sobre lingua e literatura, penso que era sobre a natureza non si?
    Martiño lamemto moito que a tua experienza cos cas fose tan mala, pero a miña é todo o contrario, igual ca ti teño pasado medo co can dalgunha xente, pero non por iso me desfixen dos meus, ou metín a todo o mundo no mesmo saco, pero tamen teño levado sustos cunha vaca, un pavo ou un galo, como ti ven dixeches é o que ten o rural galego!! pero canto nos gusta a todos verdade?? Soamente que o vidro polo que miramos e de distinto grosor, e uns temos a mente un pouco mais aberta para cos mais e outros mais obtusa.
    sen mais pidovos desculpsa polos meus erros ortograficos, e como sei que iso das apertas vos gusta moito porque sodes super agarimosos nos vosos modos de vida , pois ...
    Unha aperta cordial! (escribimbos en galego para que vos sintades mais comodos)
    Maca

    ResponderEliminar
  6. Eu xa non sei para que respostades a algún comentario.
    Leis e regulamentos hai. Se non os coñecen quellos expliquen. Se non atenden ás explicacións que os sancionen
    E ese non é o traballo dun cidadán, senon das forzas da orde.
    E sansacabou.
    E se non están de acordo con leis e regulamentos, que miren de cambialas, pero que non me expliquen que non as han respetar.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Lamentablemente, Eloi, xa sabemos que o galego medio e a existencia dunha norma medioambiental son tan incompatíbies coma o limón e o leite (que o vai curtar sempre).
      Non hai máis ciencia.
      A ver se se van todos á súa "cidade sen leis" (de tráfico, de descargas, medioambientais, urbanísticas, gramaticais.... e de todo tipo) e nos deixan en paz dunha puta vez.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos