Seguidores e seguidoras

sábado, 29 de febrero de 2020

Posados de una nutria (Lutra lutra)

 Aunque resulta duro ver el progresivo deterioro de nuestro medio natural no debemos tampoco vivir martirizados por ello. Podemos disfrutar de aquello que sobrevive, que es bastante si sabemos buscar. Por ejemplo, los pequeños carnívoros, de los que tenemos una buena variedad y cantidad en Galiza (si exceptuamos el género Mustela). La Nutria es quizá el más fácil de ver durante el día.


 Ayer por la mañana fui a pasear por el embalse de As Forcadas (Valdoviño). Varias pistas asfaltadas recorren todo el perímetro del pantano y por ello resulta muy cómoda la observación naturalista. Para no cargar peso en las cervicales dejé los prismáticos en el coche y me apañé sólo con la cámara.

 Nutria comiendo cangrejo rojo americano (Procambarus clarkii)

  La nutria es un depredador oportunista que se adapta bien a la oferta trófica. En el embalse es un voraz consumidor de cangrejo rojo, especie invasora que apareció hace quince años aquí.

  Como todos los mustélidos la nutria es muy curiosa. Si permanecemos quietos y sin hacer ruido es posible que se quede mirando o incluso que se acerque a nosotros. Este ejemplar centró su atención en mí, una vez que terminó con el cangrejo.


   Cuando se acerca nadando podremos oír su respiración y los resoplidos que suele dar al salir del agua. Es una experiencia maravillosa de las que no se olvidan.

 Nutria paleártica curioseando

   Mientras yo la observaba la nutria subió a un tronco para verme bien.


   Como siempre a esas horas la luz era horrible, mucho más por estar sobre un agua con fuertes reflejos, una situación que las cámaras con poco rango dinámico como las bridge no llevan nada bien. Y los JPEG no permiten la edición que necesitaban estas imágenes tan contrastadas. De todas formas he guardado los RAW que espero publicar en su momento, bien editados.

Nutria (Lutra lutra)
Nikon P1000 focal 252 (1400 mm)  ISO:640   V:1/250   F:5,6

  A  media distancia y con un bicho tan grande sobra distancia focal en la P1000 (fijáos que no he usado ni la mitad de los 3000 mm disponibles!)

Nikon P1000 focal 180 (1000 mm)  ISO:450    V:1/250   V:1/5,6


Nikon P1000 focal 180 (1000 mm)  ISO:500   V:1/250   F:5,6

Nikon P1000 focal 216 (1200 mm)   ISO:640   V:1/250   F:5,6

     Ciertamente tenemos mucha suerte en Galiza con la nutria, un mustélido ampliamente extendido y que se ha recuperado muy bien tras la prohibición de su caza en la década de los ochenta. Y eso a pesar del maltrato permanente que damos a nuestros humedales.

Nutria paleártica (Lutra lutra)

  A todo esto, el embalse muestra un nivel muy bajo para esta época del año.  En sus orillas resulta fácil encontrar ahora otros habitantes fascinantes pero de ellos hablaremos en el próximo post.

Cola del embalse en Vilaboa

  Otra cosa. En los últimos tiempos cada vez más gente me pide permiso para usar mis fotos en publicaciones, trabajos o exposiciones relacionadas con la Naturaleza. Por supuesto siempre doy mi consentimiento, con la condición obvia de que citen la procedencia. Pero insisto que si necesitáis mayor resolución avisadme y os paso copias con menos recorte (las imágenes subidas a blogger son de 600x800 píxeles y para ciertos usos resultan pequeñas).

10 comentarios:

  1. Respuestas
    1. Os mustélidos son moi agradecidos. Recordo unha vez no Courel que viña unha marta camiñando e quedei inmóbil completamente. A tipa non sei se me veu ou non pero se puxo a defecar no camiño para marcar territorio, a uns vinte metros ou así. Estivo ulindo un rato por aló e marchou tranquilamente.

      Eliminar
  2. Nicolás Magdalena García29 de febrero de 2020, 20:42

    Moi simpática a foto da "nutria paleártica curioseando".

    A pesar da perspectiva máis reducida que teño eu, semella que a población de lontras vai aumentando. Moi preto da miña casa hai unha parella que vive no espigón dun pequeno peirao.

    Falando cun pescador da zona entereime de que a especie leva habitando no porto dende fai anos. De día adoitan estar agochadas entre as pedras do rompeolas, pero ao caer a noite se se achegan a dar un paseo entre as barcas e o peirao porque os bancos de chinchos e pequenos espáridos síntense atraídos polos focos e elas aproveitan para pescar os máis despistados. A primeira hora da noite, se pasa preto do muro como adoita facer, podes chegar a vela a escasos tres ou catro metros. Hai que estar atento porque son moi discretas!

    Apertas
    Nicolás

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Eu non sei se nestas últimos 20 anos segue a medrar. É posíbel, ou quizá simplesmente se volveron máis diurnas e confiadas cara o ser humano. Levo case 35 anos controlando a Frouxeira e a frecuencia de observación durante o día disparouse exponencialmente nestes últimos tempos, mesmo no paseo peonil que adoita ser unha romería de xente. A figura de especie non cinexética, o progresivo saneamento das nosas rías e o relativamente bon estado de conservación dos nosos ríos seguramente teñen moito que ver con este aumento.

      Como ben sabes gostan tamén de augas mariñas. Cóntoche unha anécdota. Teño un compañeiro de traballo que fai pesca submarina na costa. Un día estivo a piques de pegarlle un arponazo a un "congrio" que resultou non ser tal. Cando ía apretar o gatillo deuse conta que aquilo que saía entre as rochas na bocana da ría de Cedeira, case en mar aberto, parecía unha Lontra. Ao día seguinte veu canda min todo preocupado e confuso porque non daba creto a que as lontras vivisen no mar, ata que lle expliquei que si entran nel. Pero o pobre sentíase moi arrepentido pois góstalle moito a Natureza e estivera case a ponto de arponear unha lontra.

      Graciñas por comentar, Nicolás

      Eliminar
    2. Nicolás Magdalena García29 de febrero de 2020, 21:43

      Eu tamén fiquei moi sorprendido cando me enterei de que chegaban a vivir en auga completamente salgada! Cando era pequeno sempre tiña na cabeza o hábitat da lontra como un pequeno regato de augas cristalinas e frías, cheo de troitas... máis está claro que non é así. Viven en auga dulce, salobre ou incluso en pleno mar. Na foz da Ramallosa, que é o estuario que visito máis frecuentemente localicei fai catro anos ou así unha "lontra" pero cando mirei mellor... Visón americano. Supoño que o invasor haberá desplazado ou ocupado o territorio de especie propia de aquí.

      O lugar estou completamente convencido de que foi o territorio dunha parella de lontras anos atrás, aínda que quizá moitos. O lugar sería idóneo, xa que nun espazo moi reducido ten a praia e a bocana (onde hai grandes concentracións de peixe), o intermareal,a canaveira e o río xa case completamente doce (tamén con peixe, incluíndo especies de auga doce).

      Este ano pretendía relocalizar os visóns (se é que seguen por aquí) xa que fai meses que non os dou atopado.

      Grazas a ti por renovar o blog! Eu creo que a pesar de que para algunhas persoas o formato blog "pasou de moda" segue tendo cousas boas que non ofrecen outros formatos, e cando se fan ben son moi interesantes. Ánimo!

      Un saúdo
      Nicolás

      Eliminar
    3. Non sei eu se o visón pode desprazar á lontra (moito máis grande). Aquí alomenos iso non ocorre. De feito penso que nos lugares onde hai maior densidade de lontra (lagoa da Frouxeira ou ría de Ortigueira) o visón é bastante escaso escaso. No encoro das Forcadas si me consta que hai bastante visón, por desgraza para os rálidos (D.E.P.).

      Eliminar
  3. Hai pouo cuns colegas tivemos a sorte de ver unha parella cunha cría en plena costa aberta nun acantilado e con mar de fondo bastante forde nadando entre as ondas. Nunca a vira no mar. Me acordo que o meu abó me contou que a finais do XIX e primer tercio do XX podiase vela na costa da Ría de Ares,entre P.Coitelada e as Illas Mirandas a unhas millas da miña observación anterior. PEDRO CRUZADO DÍAZ
    Pedro Cruzado

    ResponderEliminar
  4. Dende logo a xornada foi animada cunha "compañeira" así.
    Son fan das lontras, xa o sabes, e encántanme as túas fotos.
    Biquiños,
    Inés González

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ben sei, hehe... O problema das Lontras (ou "londras") é que sempre están molladas! E esa auga é complicada de "dixerir" para unha cámara bridge. Sobretodo polos reflexos que fai. Pero cando se pon a huevo sempre é fotoxénica, iso está claro.
      Apertas.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos