Seguidores e seguidoras

lunes, 10 de febrero de 2020

Salida a Ortigueira con la Asociación "Néboa"

  Ayer domingo acompañé a varios miembros de la asociación Néboa, que se dedica a divulgar y defender los valores medioambientales de la comarca de Ferrol, realizando numerosas actividades con niños y adultos.


   Habíamos acordado una visita a la ría de Ortigueira coincidiendo con una bajamar fuerte, como la de ayer. A pesar del intenso viento (que casi nos tira un telescopio) vimos muchas cosas y hubo tiempo a llevarlos por los puntos de observación más interesantes. 

Begoña, María, Gabriel (detrás) e Isai

  El puerto de Ortigueira con bajamar es probablemente el mejor lugar de Galiza para la observación de aves acuáticas. Por la variedad y sobre todo por la cercanía con que se pueden ver muchas especies.

 Bando de agujas colinegras (Limosa limosa) alimentándose en el intermareal

   Lo de los archibebes comunes es un caso aparte. Aunque se alimentan en el intermareal, a medida que sube la marea se reúnen en varios reposaderos. Uno de ellos, en el mismo muelle, ofrece la posibilidad de disfrutar su observación a una distancia insólita, que no encontraréis en ningún otro lugar de España.

 Archibebes refugiados del viento

 Archibebe común (Tringa totanus)
Sony RX10 III focal 220 (600 mm) ISO:100  V:1/200  F:4


   Ayer un grupo de archibebes comunes se refugiaba allí del fortísimo viento de SW. Una buena ocasión para explicar las características de la especie a mis "invitados".

 Archibebe común (Tringa totanus)
Sony RX10 III focal 215 (586 mm)  ISO:250   V:1/320   F:4



  Hay dos cosas que no permito jamás en las salidas que yo guío: perros y molestias a las aves por una fotografía. Pero en este muelle las aves están sorprendentemente acostumbradas a la gente y, si uno se aproxima con cuidado, podemos afotarlos tranquilamente sin molestarlas.

Isai Ogando fotografiando los archibebes

  Por supuesto en todas las visitas a Ortigueira vamos a O Cavalar, una punta arenosa donde tiene lugar la mayor concentración de limícolas de toda la costa norte gallega.

 Agujas (Limosa spp), ostreros (Haematopus ostralegus) y otras limícolas

Zarapitos reales (Numenius arquata)

Bando de espátulas en vuelo

Espátulas (Platalea leucorodia) aterrizando en la punta de O Cavalar

  Antes de volver a Ferrol paramos en la ensenada de Cuíña para controlar anátidas. Aún quedan varios cientos de silbones (Anas penelope) pero apenas había ya una docena de rabudos (Anas acuta). Lo mejor fue encontrar un archibebe oscuro, limícola escasa que este invierno no había detectado todavía (aunque me habían informado que andaba por allí).

 Archibebe oscuro (Tringa erythropus)

Archibebe oscuro (Tringa erythropus), primero por la derecha

 Y con esto terminamos por hoy. Saben los amigos y amigas de Néboa que sigo a su disposición para enseñarles mi laguna (siempre que las cervicales me lo permitan).

5 comentarios:

  1. Nicolás Magdalena García11 de febrero de 2020, 15:02

    Moi bonitas as fotos dos biluricos!! Especialmente a sexta e a séptima.

    Pola miña zona,os biluricos patirrubios adoitan ter os repousadoiros de pleamar algo distantes das zonas de tránsito de peatóns polas molestias que lles poden causar (illotes, rochas etc). A pesar diso sempre hai algunha maneira de achegarse a eles (sen causarlles molestias) máis que nos grandes intermareais, como pode ser durante os pasos migratorios, cando se poden atopar en zonas menos habituais como poden ser areais coa marea baixa e onde habitualmente de mostran máis confiados. Tamén en zonas máis transitadas onde se acostumbran á xente e se extrañan da túa presenza. Ademais, durante o paso migratorio prenupcial mostran as plumaxes estivais e todas as limícolas están preciosas!

    Felicidades polo blog
    Un saúdo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas, Nicolás. Aquí en Ferrol temos unha localidade excepcional para a observación de limícolas en plumaxe nupcial, como é a lagoa de Valdoviño. Se está aberta ao mar e se manteñen ventos de nordés todos os anos hai unha sedimentación de limícolas entre finais de Abril e mediados de Maio. Nestes últimos anos a cousa estivo frouxa pero ahi anos en que resulta espectacular, con concentracións de até 5000 limícolas, case todas coa plumaxe nupcial e observábeis a curta distancia.
      Usando o buscador do blogue (arriba á dereita "buscar en este blog") podes ver entradas que fixen sobre o paso da Frouxeira. Escrebe "Frouxeira", "paso", "limícolas", "Maio", por exemplo, e seguro que han saír unha chea de posts.
      Apertas.

      Eliminar
    2. Nicolás Magdalena García11 de febrero de 2020, 19:34

      Si... Fai unhas semanas fixen un percorrido polo blog, buscando entradas antigas e de distintas épocas do ano. Hai algunhas moi interesantes! Cando teño tempo gústame informarme por distintas vías como eBird, Blogspot, ReservoirBirds etc ademais obviamente das miñas guías de aves e incluso cadernos de campo antigos meus e do meu tío... Meus amigos pensan que estou medio tolo!

      Apertas
      Nicolás

      Eliminar
    3. Esa tolemia é cousa boa, Nicolás. Non fagas caso
      PD: deduzo que és sobriño de Ramón Magdalena

      Eliminar
  2. Nicolás Magdalena García12 de febrero de 2020, 23:40

    Efectivamente! A cousa xa vén de familia... A verdade é que é unha afición moi bonita a da ornitoloxía. Estarei pendiente de novas entradas!

    Apertas
    Nicolás

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos