Seguidores e seguidoras

domingo, 14 de xullo de 2024

14/07/2024 Completado el censo de alcaudones

 Esta mañana volvía a Casalousada, Moeche, con la idea de completar el control, de alcaudones dorsirrojos. Con cielos cubiertos y mucha peor luz. Aunque esta vez llevaba el pepino (OM-1 + Zuiko 100-400 mm). A pesar de todo la falta de luz me obligó  a tomar las fotos con ISO´s muy altos, así que procesé el ruido con la I.A. del Lightroom.

  Nada más empezar el transecto encontraba un topo ibérico (Talpa occidentalis), aparentemente muerto. Porque cuando lo manipulé noté que respiraba, así que lo aparté fuera de la carretera.

Topo ibérico (Talpa occidentalis)

 Ya puestos con el censo de alcaudones se confirma que hay efectivamente cuatro territorios en el área muestreada (unas 45 ha de hábitat favorable, aproximadamente).

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio), macho 3

 Pongo lo observado hoy:
  • Territorio 1: una pareja con 1+ pollos
  • Territorio 2: una pareja
  • Territorio 3: una pareja con 1 pollo volantón al menos
  • Territorio 4: un macho con 1 pollo volantón

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio), macho 3
OM-1 + Zuiko 100-400 mm   ISO:6400   V:1/320   F:7,1

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio), hembra 3

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio), macho
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:6400   V:1/320    F:6,3

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio), macho
OM-1 + Zuiko 100-400 mm   ISO:6400   V:1/400   F:6,3

 Además de los alcaudones apareció por allí un arrendajo o pega rebordá, que diría mi padre (gallego-hablante como mi madre).

Arrendajo (Garrulus glandarius)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:12.800   V:1/200   F:6,3

Arrendajo (Garrulus glandarius)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:12.800   V:1/200   F:6,3

   Fue una pena tener tan poca luz pero es el precio que hay que pagar cuando se madruga. A cambio obtienes mejores observaciones, como una marta (Martes martes) que cruzaba la carretera en Lamas. Por certo, moi perto da vosa casa, Rober (podes consultar a cita en Observado). 

Arrendajo (Garrulus glandarius)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm  ISO:12.800   V:1/200   F:6,3

 Termino con una reflexión fotográfica de quien ha usado mayormente cámaras bridge (los fotógrafos Full-Frame o APSC tapaos los oídos que os puede explotar la cabeza). Estando muy contento con el cuerpo de la OM-1 no lo estoy tanto con el objetivo Zuiko. Reconozco que tengo muy mal pulso (mucho peor ahora, tras años de fuerte estrés emocional que me han dejado los nervios desechos) pero su gran peso es un obstáculo más importante de lo que pensaba. Y me obliga a emplear velocidades bastante altas para evitar la trepidación (las del arrendajo salieron de casualidad con 1/200 seg). Eso implica subir el rango de sensibilidad, que ya véis el que es a estas horas de la mañana.

  Creo que voy a dejar el Zuiko para grandes espacios abiertos y voy a probar con el Panasonic 100-300 mm, que es mucho más ligero e incluso algo más luminoso. Y la diferencia de focal (600 mm equivalentes frente a 800 mm) no es tanta como parece.

4 comentarios:

  1. Boas Xabi. Magnífico traballo. Recentemente publicabas no blog a presencia dunha parella reproductora na zona da área recreativa. Por cercanía imaxino que as 45 hectareas de Casalousada e as 13 da Área recreativa estarán unidas formando unha soa.
    Con respecto a marta dicir que tamén está presente na parte alta da parroquia de Lamas. A beira do río Aceiteiro.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Opa, Rober.
      Nesas 13 ha da AR contara tres territorios (ún deles con polos). Seguindo un pouco río arriba teño visto un par de parellas máis e xa en San Xurxo de Moeche hai outra poboación interesante con 3-5 parellas, aínda que deixei de ir por aló (presencia canina).
      Digamos que entre Lamas e Moeche pode haber arredor de 10-16 parellas, dependendo do ano e das modificacións do entorno. Xusto onde sae a pista para a AR desde Piagolongo había unha parella todos os anos. Cortaron unha silveira grande que había e ata logo; nunca máis volvin vela.

      Eliminar
  2. Xabi, pues yo te animaría a seguir todas esas poblaciones (incluida la de San Xurxo de Moeche) y observar los cambios en los territorios año tras año. Un seguimiento del estilo que hizo Vítor Cabaleiro en Cotobade, que seguramente ya conocerás (Chioglossa, 4: 109-120). Piénsatelo. Un abrazo.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Hola Jose!! un trabajo impensable sin ti por cierto. Comentar que sigo en ello, el año pasado tan sólo 2 parejas y este año un poco mejor, 4 parejas. Para llorar. Xabi, te animo a seguir esas poblaciones cómo bien dice uno de nuestros maestros!! Un abrazo a todos! Asinado: Vítor Xosé Cabaleiro.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos