Seguidores e seguidoras

jueves, 28 de febrero de 2019

Saíndo do letargo invernal/ Saliendo del letargo invernal

   É habitual que o mes de Fevereiro traia os primeiros dias soleados com temperaturas primaverais, aínda que este ano a cousa prolongóu-se mais do habitual. E isso notou-se na floraçom adiantada e na saída massiva do letargo que experimentárom moitos répteis, como o grande Lagarto arnal, tal coma puidem comprovar antontes no Monte de Chá, pertencente à parrróquia de Briom (Ferrol).

   Es habitual que el mes de Febrero traiga los primeros días soleados con temperaturas primaverales, aunque este año la cosa se ha prolongado más de lo normal. Y eso se ha notado en la floración adelantada y en la salida del letargo que han experimentado muchos reptiles, como el gran Lagarto ocelado, tal como pude comprobar anteayer en el Monte de Chá, perteneciente a la parroquia de Brión (Ferrol).

 Lagarto arnal (Timon lepidus)

  Conhecim estes montes comunais no ano 85. Ao abrigo das suas tojeiras e ucedais aninhava daquela a Tartaranha cinzenta (Circus pygargus), rapaz que já desaparescéu da comarca há anos.

  Conocí estos montes comunales en el año 85. Al abrigo de sus tojales y brezales anidaba entonces el Aguilucho cenizo (Circus pygargus), rapaz que ya ha desaparecido de la comarca hace años.


  A cobertura por mato de tojo devera ser um passo na sucessom ecológica cara o bosque caducifolio autóctone mas aqui a única "sucessom" que temos é cara à eucaliptizaçom. Com o qual perdemos as espécies associadas a estes hábitats de matogueira litoral, como a citada tartaranha, sem recuperar a fauna própriamente florestal.

  La cobertura por matorral de tojo debiera ser un paso en la sucesión ecológica hacia el bosque caducifolio autóctono pero aquí la única "sucesión" que tenemos es hacia la eucaliptización. Con ello perdemos las especies asociadas a estos hábitats de matorral costero, como el citado aguilucho, sin recuperar la fauna propiamente forestal.


    Vaia por diante que as tojeiras puras moi desenvolvidas son hábitats bastante pobres, comparadas com aquelas de menor altura, mais abertas e mesturadas con ucedal ou parcelas de gramíneas. Os caminhos, pistas e corta-lumes geram espaços abertos moi importantes nestas impenetráveis matogueiras, vitais para alguns répteis e moitos invertebrados.

  Vaya por delante que los tojales puros muy desarrollados son hábitats bastante pobres, comparados con aquellos de menor altura, más abiertos y mezclados con brezal o parcelas de gramíneas. Los caminos, pistas y cortafuegos crean espacios abiertos muy importantes en estos impenetrables matorrales, especialmente para algunos reptiles y muchos insectos.


   Como a Cicindela, escarabelho depredador típico destes caminhos secos e pedreguentos.

  Como la Cicindela, escarabajo depredador típico de estos caminos secos y pedregosos.

Cicindelas (Cicindela campestris)

  Atopei-me coa gente da asociaçom vizinhal de Briom, que estavan a repovoar várias fincas com árvores atóctonas. Umha actividade na que tomárom parte rapazes e rapazas do colégio.

 Me encontré con gente de la asociación vecinal de Brióm, que estaban repoblando varias fincas con árboles autóctonos. Una actividad en la que tomaron parte niños y niñas del colegio. 

Parcela repovoada pola Asociaciom de Vicinhos de Briom

  Voltando ao tema inicial, o Lagarto arnal (ou "arnâo") tem polo Norte umha alta dependência dos rochedos graníticos. Graças ao seu enorme tamanho son doados de descubrir se olhamos com binoculares ou usando o zoom dumha cámara bridge.

 Volviendo al tema inicial, el Lagarto ocelado tiene por el norte una alta dependencia de los roquedos graníticos. Gracias a su enorme tamaño son fáciles de descubrir si miramos con binoculares o usando el zoom de una cámara bridge.


Lagarto arnal (Timon lepidus) subadulto

     Ademais dos lagartos arnais hoje mesmo puidem observar vários Esgonços comuns (Chalcides striatus) nas junqueiras e ervaçais litorais de Doninhos. Um homem que passava por aló informava-me tamém do avistamento dumha Víbora de seoane (Vipera seoanei), ofídio que está a ver-se muito estes dias por Galiza toda.

  Además de los lagartos ocelados hoy mismo pude observar varios eslizones tridáctilos en las junqueras y herbazales litorales de Doniños. Un hombre que pasaba por allí me informaba del avistamiento de una Víbora de Seoane, ofidio que se está viendo mucho estos días por toda Galiza.


     A face negativa deste post é que já temos asentada em Ferrolterra outra espécie invasora: o Bico de Coral (Estrilda astrild), paxaro africám introducido em Portugal por volta de 1964 e que foi coloniçando progressivamemnte cara o Norte. Conhecíamos a sua presença em Doninhos desde há um par de anos e hoje avistava um grupo de 8+ exemplares junto à praia.

  La cara negativa de este post es que ya tenemos asentada en Ferrolterra otra especie invasora: el Pico de coral, pájaro africano introducido en Portugal sobre 1964 y que fue colonizando progresivamente hacia el norte. Conocíamos su presencia en Doniños desde hace un par de años y hoy avistaba un grupo de 8+ ejemplares junto a la playa.



  Se vedes linhaceiros (Carduelis cannabina) por esta zona costeira, fixádevos bem, pois confundem-se com facilidade (de feito pensei que eram isso até que os vim perto).

  Si véis pardillos por esta zona cstera fijáos bien, pues se confunden con  facilidade (de hecho pensé que eran eso hasta que los vi de cerca)

Bico de coral comum (Estrilda astrild). Espécie africana invasora

   Com esta mala nova ornitológica rematamos hoje.

  Con esta mala noticia ornitológica acabamos hoy.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos