Seguidores e seguidoras

sábado, 25 de enero de 2020

En la playa, 1ª parte: escribanos nivales

   Hace unos días me avisaba Ricardo Hevia sobre la presencia de un grupo de 9 escribanos nivales (Plectrophenax nivalis) en la playa de A Frouxeira, Valdoviño. Como sabéis he dejado de ir allí por culpa de la peste mascotera pero tenía ganas de fotografiarlos, así que busqué un momento en que la playa estuviese más tranquila. Aprovechando que sigo de baja me presenté en el lugar ayer, día laboral, a la hora de comer. Una de las horas en que hay menos presencia canina.


   El escribano nival es un pájaro de carácter muy variado. A veces llegan ejemplares muy desconfiados que no permiten la proximidad del observador pero hay otros super confiados. Recuerdo un ejemplar que pasó un invierno en el mismísimo astillero de Navantia donde trabajo, que te dejaba acercar a dos metros. Tuve suerte y éstos de ayer eran del segundo grupo, aunque sólo quedaban 8 ejemplares.


  Este pájaro fascinante cría en las montañas, costas o tundra del extremo norte europeo: Escocia, Escandinavia o Islandia. En la península Ibérica es invernante escaso en la costa gallega y cantábrica.


    En Galiza se ha rarificado bastante en estas últimas décadas, imagino que debido al cambio del clima en sus zonas de invernada. Recuerdo que en los años ochenta y noventa era regular todos los inviernos en Valdoviño, con observaciones propias de hasta 30 ejemplares juntos. El maestro José Souza me contó que en Baldaio llegó a ver bandos de hasta 100 nivales.


  Lamentablemente llevé la Nikon P1000, una cámara muy buena para grandes distancias pero mala cuando un pajarillo tan inquieto como un escribano corretea a menos de 10 m de ti. Es, digamos, como intentar enfocar un mosquitero con un telescopio.


  Si llego a portar una de las otras cámaras (la Sony RX10 especialmente) habría hecho unas fotos de escándalo. Con la Nikon P1000 logré enfocar varias veces y quedaron bien para publicar, punto.

 Escribano nival (Plectrophenax nivalis)
Nikon P1000 focal 360 (2000 mm)  ISO:180  V:1/320  F:6,3


 Grupo de escribanos nivales
Nikon P1000 focal 144 (800 mm)  ISO:320  V:1/400  F:5,6


  En cualquier caso fue un rato agradable en compañía de una de las aves más características de las playas gallegas con sistemas dunares como Valdoviño.




Escribano nival (Plectrophenax nivalis)
Nikon P1000 focal 360 (2000 mm)  ISO:200  V:1/320  F:6,3

  Hacia las cuatro de la tarde empezaron a llegar los de siempre. De los cuatro perros sueltos que había en ese momento en el espacio "protegido" dos eran de raza boxer. Me encanta esta raza (los han tenido mis hermanos y los he cuidado en mi casa) pero están en la lista de perros peligrosos, creo. Así pues sería una infracción doblemente grave.

Mascoteros infringiendo la ley 4/2017 del 3 de Octubre

   Pero no debemos culpar al SEPRONA. Durante años la gente conducía a 200 km/h por carretera y completamente borrachos porque la DGT tenía directrices de no meter mucha caña. En cuanto el gobierno autorizó un control más estricto y se empezó a multar se acabó el cuento. Hoy lo normal es que una persona borracha coja un taxi o sortee con sus amigos a quien le toca no beber para conducir. Y pocos conductores rebasan los límites de velocidad de manera exagerada como antes por la cuenta que les tiene. El problema del mascoterismo no se soluciona "dialogando" ni "informando", sino multando. Hay que ser muy limitadito, muy cortito de luces, para no verlo.

6 comentarios:

  1. Perfecta reflexión.

    Con respecto a los escribanos, me llama la atención verlos justo en la orilla; creí que estarían entre las dunas, comiendo semillas. ¿Comen de las semillas que puedan flotar y que arrastren las olas? ¿O están ahí junto al agua solo descansando?

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tamén se alimentan no sistema dunar, Antón, pero é un ave moi de costa. De feito ás veces anda case na mesma beira do mar. Supoño esta querencia dependerá un pouco da súa procedencia, pois hai escribentas nivais que nidifican en áreas de montaña interiores e outras que o fan nas costas rochosas do extremo norte europeu.
      Que conste que tamén se pode ver en zonas máis interiores. Mira este post: https://bichosedemaisfamilia.blogspot.com/2017/04/salida-herpetologica-o-xistral.html
      Grazas por comentar.

      Eliminar
    2. Perdoa, que non che contestei á túa pregunta, Antón. Comen sementes depositadas na area e tamén de plantas que medran nos sistemas dunares.

      Eliminar
    3. Graciñas por respostares =) As poucas veces que os teño visto ten sido na costa, pero sempre onde hai xa vexetación: no cumio dos cantís ou onde as dunas xa son máis herba que area; o que me pareceu estrano foi velos aí "onde os pilros".

      Eliminar
  2. O Xoves á mañá estiven alí e non os vín.
    Sí conseguín contar, de aquela mañeira, as limícolas do Magno . O triste é que tiven que ir catro días para velas. E as contei entre can e can e can e can e can. Triste, pero guerra perdida...
    Paco Girón

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Home, son 3 Km de praia e moitas hectáreas de sistema dunar, Paco. Con respecto ás limícolas, diso falaremos na segunda parte do post.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos