Seguidores e seguidoras

jueves, 3 de septiembre de 2020

Agachadizas y otras "especialidades" de Forcadas

  Tras las intensas lluvias de Agosto el embalse de Forcadas muestra un nivel hídrico más alto de lo habitual pero hay suficientes bancos de fango para dar cobijo a las aves limícolas migrantes. Esta mañana había ya 7+ agachadizas y 2+ andarríos grandes en las dos paradas que hice.


  Dediqué un buen rato a su fotografía, aunque la luz de la mañana era lateral, casi de contraluz por momentos. Eso cuando los bichos no estaban en zona de sombra.

 Agachadizas comunes (Gallinago gallinago)
Nikon P1000 focal 1500 mm  ISO:900  V:1/320   F:5,6


    La agachadiza es un ave tímida, pero más tranquila que el andarríos grande. Una vez que las conoces se dejan fotografiar bastante bien, siempre que te muevas lentamente (y no vayas con un polar rojo como van muchos birders ahora).

 Agachadizas comunes en zona de sombra

  No me gusta usar toda la focal de la P1000 pero a veces subo a tope para probar. Esa becacina estaría a unos 20 o 30 m, aunque no lo parezca.

 Agachadiza alimentándose en aguas someras
Nikon P1000 focal 3000 mm  ISO:500   V:1/500   F:8

 Entre las agachadizas apareció también algún andarríos chico. En la imagen se aprecia muy bien la "cuña blanca" que sube entre el ala y el cuello. Este rasgo, visible a mucha distancia, lo diferencia del andarríos grande, también presente en el embalse.

Agachadiza (izda) y andarríos chico (Actitis hypoleucos, dcha)

  Aunque la luz no era nada buena pude disfrutar a placer con la actividad de las becacinas (o narcexas, como también se denominan en gallego).


Agachadiza común (Gallinago gallinago) acicalándose el plumaje
Nikon P1000 focal 2800 mm   ISO:560   V:1/400   F:8

Nikon P1000 focal 2000 mm  ISO:360   V:1/320   F:6,3


Agachadizas comunes (Gallinago gallinago)
Nikon P1000 focal 1500   ISO:250   V:1/320   F.5,6

    No tardó en aparecer un andarríos grande (Tringa ochropus).

Andarríos grande (Tringa ochropus) y agachadizas

    Sigo esperando por los bastardos (Tringa  glareola), que este año se están haciendo de rogar. Pero los grandes se observan con mucha facilidad.



Andarríos grande (Tringa glarerola)
Nikon P1000  focal 2000 mm  ISO:320   V:1/500   F:6,3

     Otra "especialidad" de Casa Forcadas es el martín pescador. No cría en el embalse pero es fácil de observar durante gran parte del año.

Martín pescador (Alcedo atthis)

    Eso sí, el entorno es de todo menos bonito. Mejor no levantar mucho la vista...

Lugar de las fotografías (los tres puntos en el centro son las agachadizas)

    Mis visitas al embalse resultan siempre muy tranquilas y relajadas. Me lo tomo como parte de la terapia de recuperación, paseando y en contacto con la Naturaleza.

Un servidor en el "observatorio" principal antes de la bajada de nivel
Foto: José Ramón Castro Gómez

    Estamos en Septiembre, el mes de la migración por antonomasia. Ahora hay que salir al campo todo lo que se pueda. Cada día puede traer una sorpresa.

7 comentarios:

  1. Qué fotos máis chulas che quedaron. Imaxínote alí co teu traxe de camuflaxe, tirado a ras de auga ;) Pero unha gozada de fotos, sí señor. Apertas Xabi

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Quique, a foto é de hai un mes. Agora aquilo está en seco, como na foto anterior (ou non habería becacinas). Pero mola moito ese sitio. Só o coñece outra persoa.
      Que conste que hoxe non levaba a camisola de camuflaxe senón un simple chuvasqueiro verde. O resto do uniforme si que o levaba posto hehe...
      Apertas.

      Eliminar
    2. Que te voy decir sin palabras,pude ir como tú ya sabes pero estaba de camuflaje,mañana me acercaré a la frouxeira que hoy ya sabes 20 moritos que salieron volando sin poder fotografiarlos.

      Eliminar
  2. Sí, xa sei que a foto túa é vella. Lembro cando a puxeches falando da cousa do pantano... Ha, ha, ha. O que quería dicir é que te imaxinaba así vestido e tirado nalgún lado para sacar as fotos desta entrada :)

    ResponderEliminar
  3. Moi bonito post. As becacinas, narcexas, ou arceuchas (como postula con moito sentido o amigo Calel), son paxaros que me gustan moito. Precisamente acabo de rematar unha pintura na que aparecen dúas. Ti bordáchalas coas túas magníficas fotos. Unha aperta.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas, Álvaro. Ese sitio está moi chulo para afotalas, aínda que de mañá tes a luz bastante lateral (cando non está encapotado, claro...). Mañá vou voltar e quizá leve a Sony. É unha distancia "razonable" para ela.

      Eliminar
  4. Pode que o entorno non sexa bonito, pero sempre sabes sacar o mellor del.
    Bonitas fotos. Grazas por compartilas.
    Biquiños,
    Inés González

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos