Seguidores e seguidoras

miércoles, 9 de septiembre de 2020

Tarabillas norteñas (y Nikon P1000 vs Nikon B700)

    Siempre que compro una cámara paso por tres fases. En la primera estoy maravillado con las prestaciones y suelo ser excesivamente generoso en mis opiniones sobre ella. En la segunda conozco ya todos sus defectos y me vuelvo pesimista. En la tercera fase, cuando ya la conozco mejor, con sus virtudes y defectos, mi visión se vuelve más ecuánime. Ahora estoy en esta fase con la Nikon P1000.

 En los campos de Taraza (Valdoviño) están sedimentadas un buen número de tarabillas norteñas (Saxicola rubetra), especie que suele parar allí unos días durante sus migraciones de Otoño.

 Paisaje de Taraza, Meirás

  Estos campos se están reduciendo cada vez más, ahogados entre chalets, eucaliptos y abandono de cultivos. A pesar de todo, la tarabilla norteña sigue visitándonos año tras año por estas fechas.

Plantación de eucaliptos en vega fluvial

Camino principal de mis transectos

  Ayer durante el paseo aproveché para fotografiar con la P1000 algunos de los 15 ejemplares de norteña que había por la mañana.

 Tarabilla norteña (Saxicola rubetra) Distancia: unos 20-30 m
Nikon P1000 focal 3000 mm  ISO:180  V:1/400   F:8


    Compré esta cámara precisamente para fotografiar especies huidizas como la tarabilla norteña, que rara vez te deja acercar a menos de 20 m (es uno de los paseriformes más tímidos que conozco). Y es cierto que la P1000 funciona, aunque con matices.


 Tarabilla norteña (Saxicola rubetra)
Nikon P1000 focal 2000 mm  ISO:200   V:1/500   F:6,3

  Esta concentración de 15 norteñas es la más alta que recuerdo en los últimos años (el récord está en 20, a principios de 2000). Muchas de ellas bajaron a alimentarse a un prado recién segado.

 Tarabillas norteñas en prado

  Gracias al traje de camuflaje pude acercarme algo más de los habitual. Tampoco mucho, pues son muy desconfiadas.


  En esta época del año machos y hembras muestran un plumaje muy parecido. Los jóvenes tiene algunas pintas en el pecho pero son casi idénticos a los adultos.

 Tarabilla norteña alimentándose en prado

 Grupo de 4 ejemplares descansando en umbelíferas

  Este individuo estaba algo más cerca pero no tenía una visión limpia. En cuanto me moví unos centímetros para evitar el obstáculo, salió disparado.

 Nikon P1000 focal 2000 mm  ISO:200    V:1/400  F:6,3
Distancia: unos 10-15 m


  Resumiendo mi experiencia de campo con la P1000 puedo decir que va de maravilla con aves medianas o grandes, pero mal con pájaros o vertebrados pequeños, que necesitan mayor definición. El pobre nivel de detalle (más bajo que otras bridge de sensor 1/2,3") además de impedir el recorte, hace que el plumaje aparezca "vacío", pintado, poco natural. Aunque reconozco que todavía no he cogido el punto de acabado ideal con el Lightroom, algo que sí controlaba muy bien con las Canon SX y el Programa DPP.

Nikon P1000 focal 2600 mm  ISO:320   V:1/400   F:7,1

   Esta mañana volvía al lugar del crimen pero con un calibre más pequeño: la Nikon B700. Caminar con una cámara de sólo medio kilo es casi como ir sin nada. En cualquier caso al final lo más importante es la luz y la distancia.

 Tarabilla norteña (Saxicola rubetra)
Nikon B700 focal 1440 mm  ISO:200   V:1/ 500   F:6,5


  La B700, al igual que las Canon SX, tiene un nivel de detalle bastante mejor y por tanto ofrece más calidad de imagen, aunque el bicho quede más pequeño. Lo bueno es que puedes recortar bastante la imagen original siempre que haya sido tomada con ISO bajo. Eso hace que los pájaros, reptiles o insectos queden claramente mejor en la pantalla del PC, que es de lo que se trata (en el teléfono todas las fotos parecen buenas).

 Nikon B700 focal 1440 mm ISO:110   V:1/250   F:6,5
Imagen bastante recortada

Tarabilla norteña (Saxicola rubetra) Distancia: unos 7 m
Nikon B700  focal 1440 mm  ISO:110   V:1/320   F:6,5

   Alguien decía que la P1000 era un "telescopio". Pues no es mala comparación. Y cada cosa es para lo que es. Si tengo que censar acuáticas a la ría es imprescindible un telescopio, pero si voy a caminar por un monte llevaré los prismáticos y nada más. Hay que tener claro para qué es cada cosa y yo empiezo a tenerlo con estas dos Nikon.

4 comentarios:

  1. Que passada de caída! É umha espécie da que gosto especialmente... Falando de números, visitei os Anuários das Aves de Galiza e atopei esta "Espectacular concentración sen precedentes no paso posnupcial en Valença do Minho":
    29.09.98 163 aves xuntas ao solpor en campos de Valença do Minho (PORT); CVR (César Vidal Rodríguez). Volverá-se a repetir umha cita semelhante algum dia?
    Umha aperta, Cosme Damián Romay Cousido

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A verdade é que resulta incrível que aínda pare em Taraça. Porque aqueles campos estám feitos umha merda. E no post nom contei o verquido recorrente de fosas sépticas que fai un conhecido (e já denunciado) vizinho que possúe um restaurante. A pesares de todo a passagem do chasco nortenho segue a ser úm dos "momentos" ornitológicos em Valdovinho.

      Eliminar
  2. Bonitas fotos.
    Xusto vin por primeira vez a especie a semana pasada, aínda que o meu grupo era moito máis confiado. Tiven algúns exemplares a uns dous ou tres metros!
    Un saúdo,
    David Boso Dafonte.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A dous ou tres metros? Pois iso si que é raro co desconfiadas que son. Seguramente serían exemplares novos, porque os adultos nin de coña. E aínda así... Compra lotería, que estás de sorte estes días....

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos