Seguidores e seguidoras

lunes, 23 de marzo de 2020

Unos consejos de uso para cámaras bridge durante el confinamiento

   Desde hace años he intentado aprender un poco de fotografía para sacar el mejor rendimiento a mis cámaras bridge. En consecuencia creo que he acumulado bastante experiencia en este segmento y como estamos confinados voy a compartir algunos consejos que os pueden ser útiles a  los usuarios naturalistas. Sobre todo a los que acaban de comprarse una cámara de éstas pero no son capaces de conseguir buenas imágenes. Los fotógrafos y usuarios reflex podéis cambiar de canal.

   Para empezar recomiendo usar el modo Prioridad a la velocidad. El rango de apertura (F) en estas cámaras es muy reducido y apenas varía la profundidad de campo. En cuanto subes zoom se queda reducido ya a un rango mínimo (6,3 a 8 en muchos casos). En cambio la velocidad es importantísima en función de la escena (movimiento, bicho estático o paisaje) por lo que es obligatorio escogerla manualmente siempre. Durante años he disparado en modo manual pero pienso que en una bridge no vale la pena excepto si vamos a hacer un macro o un paisaje.

Seleccionando modo Prioridad a la velocidad

 Y la velocidad de disparo es el valor más importante de todos. Para uso ornitológico es recomendable utilizar velocidades altas (por encima de 1/250 seg) especialmente si el ave se mueve. Pero los estabilizadores de imagen de las modernas bridge son tan buenos que podemos disparar con 1/100 o 1/80 a un ave cercana con el zoom al máximo sin trepidación (efecto de la vibración en la foto). Y el de la Nikon P1000 es increíblemente efectivo. Podemos disparar con una focal de 2000 mm a un ave situada a 50 m. usando una velocidad de de sólo 1/200 seg. a pulso y sin problema.

 Enfocando con Nikon P1000 a gaviota a 100 m.

 Y si ponemos la cámara sobre trípode ya podemos bajar a valores de 1/40 ó 1/30 seg. Si hace algo de viento (lo habitual por aquí) yo dejo habilitado el estabilizador de imagen, aunque se recomienda deshabilitarlo como norma general en disparos sobre trípode.

Cogiendo foco sobre trípode

    Ahora siempre tengo la sensibilidad o ISO en modo "Automático". Ideal para uso ornitológico, cuando estás disparando a un ave en vuelo o posada en un árbol con fondo muy luminoso, y al momento a un chochín posado en un oscuro zarzal. El Autofoco en modo "manual -  normal". A diferencia de las reflex el autofoco de las bridge tiene bastantes limitaciones y tampoco ofrece demasiadas opciones (el enfoque de seguimiento es más simbólico que otra cosa).



   Tras años de prueba he comprobado que logro las mejores fotos poniendo la Exposición en modo "Matricial", o sea, que el exposímetro de la cámara mide la luz en todo el encuadre. Recordad que hablo de mi experiencia como usuario bridge, ojo.



En la botonera principal tenemos el control de la exposición. Si el bicho es oscuro sobre fondo claro habrá que subirla (+0,3 ó +0,7 suele valer). Si por el contrario tenemos un protagonista muy claro (una gaviota o una espátula) sobre fondo oscuro habrá que bajar la exposición. En ocasiones todo lo que permita el control (-2,0). El limitado rango dinámico de las bridge sufre mucho con las altas luces en días de luz intensa (eso de "derechear" el histograma no es lo mismo en reflex que en bridge)

Situación habitual del control de exposición (imagen Nikon P1000)


 Subiendo la exposición en el botón de control

 Preparado para disparar con ligera sobre-exposición

  La Nikon P1000 (que está haciendo furor entre los pajareros) tiene un anillo en el objetivo de doble función con el que también se puede controlar la exposición de manera muy cómoda durante el enfoque.

.Anillo de control de exposición/enfoque manual en Nikon P1000

   Y un control que tiene precisamente la P1000 es un selector que permite cambiar de autofocus (AF) a enfoque manual (MF) o viceversa mientras miramos por el visor. Muy práctico cuando queremos enfocar un ave rapaz planeando, un carricero posado entra las cañas movidas por el viento o un bicho acuático bajo el agua. Si seleccionamos MF convertiremos el anillo en anillo de enfoque. Si ponemos AF volvemos al enfoque automático y dejamos el anillo como control de exposición.

 Selector de enfoque (manual/autofocus) de Nikon P1000

  Bueno, sin más intención que ayudar en estos días tan difíciles espero que os puedan ser de utilidad estos consejos, que no vienen de un fotógrafo, sino de un simple naturalista amante de las bridge. Me despido con una foto tomada desde mi ventana esta semana:

Gaviota patiamarilla (Larus michahellis). Lloviendo, a pulso. Distancia: 50 m
Nikon P1000 focal 360 (2000 mm)  ISO:100  V:1/200   F:7,1

  Mucho ánimo a todos.

13 comentarios:

  1. Son unos estupendos consejos de las cámaras brigde que deberías en éste confinamiento tan largo seguir poniendo esos trucos,pues tienes una SONY RXIII 10,NIKON B700 y la última adquisición de la NIKON P1000 que como veo es un cañon para la fotografia de naturaleza sin molestar a los bichos.gracias por enseñarnos desinteresadamente.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas,José Ramón. Agora durante a cuarentena tes tempo a practicar coa P900.

      Eliminar
  2. Nicolás Magdalena García24 de marzo de 2020, 0:15

    Seguro que os consellos poden valer a moita xente, realmente son moi útiles para alguén que esté comezando nisto. Creo que ademáis, poden animar a algúns lectores a indagar un pouco nestes aspectos que tratas.

    Por exemplo, hai fotógrafos que rechazan os modos semiautomáticos (P, S ou A) creen que o manual ofrecerá sempre millores resultados. É certo que co manual tes un control absoluto, pero cando estás fotografando bichos no campo moitas veces non te vai dar tempo a controlar todos os parámetros ou simplemente esqueceralo e pode ser que perdas ansiadas fotografías por culpa diso...

    O anel de compensación da exposición da Nikon P1000 non o coñecía. Eu sempre son partidario de ter cantos máis controis físicos mellor (andar entrando nos menús para cambiar os axustes é sempre engorro). En canto ás sensibilidade ISO automática estou de acordo. Nas cámaras modernas, este tipo de automatismos funcionan cada vez mellor e poden ser moi útiles en situacións lumínicas moi cambiantes, polo mesmo tema de andar a fuchicar nos parámetros.

    Un saúdo!
    Nicolás

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Como ben dis, o que facemos nós, os naturalistas, pouco ten que ver co traballo dun fotógrafo "sensu stricto". Nin temos tempo a pensar o encuadre, nin podemos escoller o tipo de luz e moitas veces case non dá tempo máis que a apretar o botón de disparo.
      Agora teño na casa o último libro do meu profe Fran Nieto sobre composición, que estou a ler. Qiue conste que moi importante aprender os conceitos básicos sobre fotografía pero logo no campo moitos deles difícilmente podemos aplicalos. Un fotógrafo profisional (como Fran) realiza as esperas que considera necesarias desde un Hide, antes fai varias visitas ao sitio para estudar a luz, e logo monta complementos como flashes ou difusores, etc para lograr os efectos que busca. Daquela pode aplicar a teoría fotográfica á toma que vai realizar. Pero nós levantamos unha pedra e sae un coleóptero ou unha lagartixa correndo. Nesa circunstancia podemos dar grazas se logramos que o bicho saia no encuadre. Aínda que en certos casos, como libeliñas pola mañá cedo ou paxaros confiados tipo chasco, si dispomos de certo tempo para escoller encuadre, fondo, etc. Ao final todo o que aprendemos acaba por sernos útil a medida que vamos avanzando, sempre coas limitacións que implica "disparar a salto de mata a lo que sale".

      Apertas, Nicolás.

      Eliminar
  3. Agradécese moito a entrada, e outras que che poida apetecer facer sobre o tema. Eu uso una bridge moi "de batalla", e o libro de instruccións non contaba NADA sobre o que eran todas esas "letriñas" da roda de enriba. E como todas as "introduccións" que atopei por Internet eran bastante mais que introduccións (e eu un pouco nugallán) pois levo anos tirando en automático sempre, e tirando ao lixo o 90% das fotos que fago...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Olá, Antón, alégrome de que o post che poida ser de axuda. Desde logo se dispararas en automático difícilmente vas logar resultados decentes fotografiando bichos (a cámara pensa que estás disparando sempre a un obxecto estático e tampouco discrimina se o bicho é claro ou escuro).

      Se queres consultarme cousas máis concretas ou para caklquera dúbida non dubides en escreber ao meu correo persoal: xabi.prieto@yahoo.es. Aínda que estou máis familiarizado con Canon, Nikon, Sony e Fuji seguramente poderei darte algun consello útil sobre a túa cámara, sexa a que sexa. Por certo, cal é?

      Eliminar
    2. Nikon P530. Agora hasme dicir "pois tampouco é tan de batalla", e voume sentir inda máis culpable por non usala con máis sentidiño =) Graciñas polo ofrecemento, e preguntareite se me lío con algo; pero tampouco quero que me fagas o traballo que sei que teño que facer eu. Agora que se fas máis entradas coma esta...

      Eliminar
    3. Pois non coñecía ese modelo en concreto, pero si a P510 (algo máis vella). Tíñana dous amigos e téñoa probado a fondo. Home, non chega ao nivel de excelencia da Canon SX50 (que marcou un antes e un despois no sector) pero con esa P530 xa se pode traballar en condicións. Non ten RAW e a focal (1000 mm) quédase algo curta para aves lonxanas pero podes tirar fotos bastante boas. Iso si, convén que non suba moito o ISO. Imaxino que, como noutras Nikon, podes limitar o rango do valor de ISO en modo automático. Se é así escolle 100-400. A partir daí as bridge algo antigas empezaban a facer xa moito "ruido" (grao na imaxen).

      Eliminar
    4. Graciñas! Non, se mellor que a cámara "de peto" que tiña antes nótase que é, está claro. Hei mirar eso do ISO...

      Eliminar
  4. Luis Javier Cantil24 de marzo de 2020, 15:31

    Como usuario da p1000, agradécense moito todos eses consellos prácticos, que sen dúbida non serán moi útiles no campo, Xabi! Moitas gracias

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. A mandar, Javi. Espero que che sexa útil durante o confinamento en Lourenzá (se é que podemos chamar "confinamento" ao que tedes os da aldea). Por certo que modifiquei o parágrafo relativo ao anel de enfoque. Penso que agora se entende mellor.
      Apertas.

      Eliminar
  5. Boa entrada Xabi, parabéns! como sabes estóu a desasnarme coa P1000 e, a verdade, noto o cambio con respecto á réflex (especialmente desconcertante fáiseme o visor dixital, ao usalo co foco manual, mas será cousa de afacerse), o que che quería preguntar é polo modo que empregas no estabilizador, pois a verdade é que non vexo que teña tanta efectividade como comentas, ao disparar a pulso (e, polo de agora, non teño parkinson). Apertas!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Podo imaxinar as dificultades de adaptación, Carlos. No teu caso, que levas tantos anos coma fotógrafo "reflexivo", eu case escollería outro modelo bridge, do estilo da Sony RX 10 (algo máis cara). Non ten esa focal descomunal pero é máis parecida a unha reflex en manexo e calidade. E tes un 24-600 nun corpo moito máis lixeiro que a P1000. Pero ésta tamén che vai ser moi útil en canto lle collas o truco.

      Sobre o visor e o enfoque manual, pois é o grande problema das bridge, máquinas que evidentemente non están pensadas para enfocar manualmente máis que en casos especiais (unha folosa entre canas que move o vento, ou unha libeliña entre xuncos que o autofocus non pilla, por exemplo). A maioría das bridge adoitan ter un modo de "resalte" do contraste nos bordos ou ben un aumento da parte central da imaxe para axudar a coller foco, pero como vés é outro mundo. Para ese uso a mencionada Sony RX10 vai moito mellor e ten un enfoque manual moito máis parecido ao dunha reflex, aínda que tampouco ten pontos de enfoque.

      Con respeito ao estabilizador, pois non tes máis que consultar os valores de velocidad nas fotos que publiquei de provas feitas coa P1000. Eu teño sempre o modo Reducc. vibraciones en "normal". Collo a cámara normalmente e, iso si, procuro apoiar se atopo algo onde facer firme (unha árbore, un pasamaos ou unha farola). Pero se o bicho está cerca, poñamos 10-20 m, podes disparar con velocidades de 1/100 a 1/125 ou incluso menos na maioría dos casos sempre que o paxaro estea estático, evidentemente. Lóxicamente en canto a distancia aumenta cómpre subir a velocidade, igual quenas reflex. E estas cámras teñen tanta focal que cando te dás conta estás enfocando a 500 m ou 1Km. E claro, neses casos xa hai que subir a velocidades altas de verdade. Pero incluso neses casos teño logrado tomas sen trepidación con 1/300 ou 1/400 completamente a pulso.

      Non recordo se teño o teu correo. Se queres pásamo por whatssap e falamos algunha cousa en concreto.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos