Seguidores e seguidoras

venres, 2 de agosto de 2024

02/07/2024 Terminando el censo de alcaudón dorsirrojo

   Tenía que volver para comprobar si el macho "viudo" del territorio 3 seguía vivo. Por desgracia, los primeros indicios indican que no. Los laureles y sauces que le servían de posadero diario (¿y dormidero nocturno?) estaba hoy vacíos, sin ese precioso pájaro que me hacía compañía durante mis aburridas esperas mustélidas en su territorio.

Posadero matutino del macho 3

 Lo más preocupante es que sí estaba el juvenil, del que nunca se separaba su progenitor. Era acercarme al pollo y aparecer el macho haciendo avisos de alerta sin parar o display con su cola para apartarme del volantón y para que éste se escondiese. Hoy en hora y media de control nada; sólo vi al pequeñajo, quizá más tímido de lo normal. 

   Al  que sí vi fue al macho del territorio 4. Un territorio más grande y complicado de controlar. En él sólo he visto a la pareja pero no he confirmado pollos:

Alcaudón dorsirrojo (Lanius collurio)
OM-1 + Panasonic 100-300 mm   ISO:3200  V:1/200   F:5,6

    Pasamos de la pluma al pelo. La marta sigue sin aparecer, aunque hoy encontraba otra caca fresca en la carretera. Pero mientras yo estaba esperando aburrido, alguien me observaba a mí:

Jabalí (Sus scrofa)

    Supongo que es el mismo jabalí macho que había visto cruzar la carretera varias veces por un paso que tienen. Hoy, tras verme, prefirió cambiar de ruta, siguiendo un seto.

Jabalí (Sus scrofa)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm   ISO:12.800   V:1/320   F:5,6

    Me llevó más de 45 minutos editar la foto anterior. La distancia y la falta de luz me obligaron a hacer muchos equilibrios entre ruido y nitidez para que la imagen final resultase aceptable.


  Por cierto, había visto la alarma que generan en las cornejas (Corvus corone) depredadores como el azor, el zorro o el lobo, a los que persiguen gritando sin parar. Hoy presenciaba la misma conducta cuando el jabalí cruzó el camino y se metió en un prado lleno de cornejas.

Jabalí (Sus scrofa)

    Bueno, estoy publicando de manera casi compulsiva y sé que cuando hay muchas publicaciones resulta probable que mucha gente se pierda algunas, sobre todo la gente del facebook (plataforma que no notifica adecuadamente este tipo de contenidos). Pero en estos momentos el blog es mi mejor medicación y además estoy de vacaciones, qué caramba!

4 comentarios:

  1. Boas Xabi. Igual é moito supoñer pero quizais á femia de picanzo sufreu o mesmo destino que o macho. Paréceme interensante saber que vai pasar co volantón. Sera parte do magnífico seguimento que estás a levar a levar sobre esta poboación. Parellas reproductoras, os seus territorios, os seus depredadores, etc...
    Con respecto ao porco bravo, imaxino que será un ocasional depredador dos volantóns caídos dos niños. De ahí a teima que lle teñen.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Opa, Rober.
      Lembra ante todo que estamos a falar de suposicións, que teñen aparente fundamento, pero spposicións. A observación da captura do gabián foi rapidísima e sen binoculares. Por tanto non é fiable. E hoxe igual o macho estaba xa en "modo dispersión", porque tampoco é que teña os límites territoriais tan estudados, aínda que o feito de non ter aparecido cando me aproximei ao voantón é algo moi raro. Haberá que facer máis visitas para certificar a teoría.
      PD: De qué non é depredador o porco bravo?
      Apertas.


      Eliminar
  2. Publica todo o que queiras, Xabier, que é un gusto lerche.

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos