Seguidores e seguidoras

jueves, 29 de julio de 2021

Comparativa Sony RX10 III vs Panasonic G7 + 100-300 mm

  Ayer realizaba mi primera prueba de campo para comparar la Sony RX10 III con la Panasonic G7 + tele 100-300 mm. La mejor bridge del mercado (con  sensor 1") contra una mirror less de sensor 4/3" y un teleobjetivo de focal máxima equivalente.

Sony RX10 III (24-600 mm equiv.) vs  Panasonic Lumix G7 + 200-600 mm (equiv.)

 La Sony RX10 III trae  con el cuerpo un objetivo de amplio rango focal (como todas las bridges) de 8,8-220 mm, equivalentes a un 24-600 mm en formato 35 mm. En el otro lado del cuadrilátero, al cuerpo de la Panasonic Lumix G7 le he montado el tele de 100-300 mm, equivalentes a un 200-600 mm. Estas diferencias en la equivalencia de focal real es debido al diferente tamaño del sensor: 1 pulgada en la Sony y 4/3 de pulgada en la Panasonic. Cuanto más pequeño es más multiplica la distancia focal física del objetivo.


   Pesados en báscula digital la cámara con sensor más grande, la Pansonic, aparece más ligera: 945 gr (sin parasol), mientras que la Sony arroja un peso de 1100 gr. En ambos casos, muy lejos de lo que pesaría una reflex con similar focal. Las dimensiones son bastante parecidas si sumamos cuerpo y tele, como véis en las fotos.

Con zoom extendido

    La pantalla es muy importante para uso macro (o de tomas sobre trípode). La Sony RX10 III trae pantalla abatible pero la Panasonic G7 trae una completamente articulada. Gol a favor de la G7.

Mostrando pantallas articulada (izda) y abatible (drcha)

  Pasamos a la prueba de campo. Lógicamente la mayor diferencia está en la focal mínima, que sigue siendo teleobjetivo" en la G7 (200 mm equivalentes). Por tanto no podemos hacer tomas panorámicas.

Panasonic G7 con mínima focal (200 mm equivalentes)

La Sony RX10 III, como buena bridge, permite recoger zoom hasta un "gran angular" de 24 mm. haciendo así fotografía de paisaje sin problema. Es cierto que para la G7 hay objetivos específicos (como el propio 14-42 mm que viene con el cuerpo), pero entonces tenemos que andar quitando y poniendo lentes, además de elevar el peso o el precio final del conjunto. Las bridge en este sentido no admiten comparación con ópticas convencionales.

Sony RX10 III con mínima focal (24 mm equivalentes)

   Me metí en una zona de mucha sombra para comparar la sensibilidad. Primero disparé con la G7, después con la Sony RX10, llegando en ambos casos al ISO máximo de cada modelo.

Panasonic Lumix G7 (focal 400 mm equivalentes)   ISO:25.600   V:1/200  F:4,9

  Parece que la imagen de la G7 es claramente más luminosa pero tiene menos contraste y definición. Al menos es lo que me parece fijándome en los nervios y bordes de las hojas. A cambio, el ruido es mucho menos apreciable. Aunque debo matizar que hice todas las fotos en JPEG (para ahorrar trabajo). Además aún no conozco bien la Panasonic, donde disparaba en modo "standard" teniendo otros modos o filtros más adecuados para esta foto.

Sony RX10 III (focal 400 mm)  ISO:12.800   V:1/200   F:4

 Podemos aumentar las fotos para ver mejor el ruido de luminancia, que es masivo en la toma de la Sony. No controlo de fotografía pero creo que esas manchas claras en la imagen de la Lumix pueden ser además ruido de crominancia (he leído lo que es pero resulta un concepto confuso de entender para mí). Opinen los fotógrafos.

Ampliación (Panasonic Lumix G7)

Ampliación (Sony RX10 III)

  Como digo las cosas podrían ser muy diferentes disparando en RAW y editando yo las fotos (más adelante quizá). Bien, saliendo a la luz probaba disparo a larga distancia, con un recorte habitual en las imágenes de aves:

Panasonic G7 (foal 600 mm equiv)  ISO:200   V:1/ 500  F:5,6   Foto recortada

Sony RX10 III (600 mm) ISO:100   V:1/500   F:4   Foto recortada

  Siento no poner fotos con más resolución (es para no cargar el album de Picassa). Creo que se aprecian varias cosas. Por ejemplo que el blanco del pico o de la rama está más quemado en la Sony, lógicamente. A menor tamaño de sensor menor rango dinámico, creo. También se nota que las formas del agua del fondo están más desenfocadas en la G7. Por otra parte el plumaje del cormorán de arriba tiene más detalle o textura en la foto de la Sony, seguramente porque la conozco mejor (la diferencia en el tono magenta es un tema fácilmente corregible). Siento no tener fotos más cercanas, pero ningún bicho se quiso poner cerca. 

  La luna de la mañana ofreció otra oportunidad para ver el detalle con ultra-zoom.

Panasonic G7 focal 600 mm  ISO:250   V:1/1250   F:5,6

Sony RX10 III focal 600 mm  ISO:125   V:1/1250   F:4

  Pues a mí me sigue pareciendo que la cámara de menor sensor, la Sony, sigue ofreciendo más detalle y contraste. Insisto en que son JPEG tal como salen de la cámara. Por mi experiencia con las reflex, los RAW de los sensores grandes admiten, casi piden, una carga brutal en la máscara de enfoque. Así que un RAW de la Lumix bien editado debe ser notablemente más nítido.

  Si ampliamos vemos que no hay color en el nivel de detalle, ganando por goleada la bridge. Aunque veo presencia de eso que los fotógrafos llaman "artefactos" (creo, que yo de cuestiones técnicas cero patatero). En ese sentido las imágenes de la G7 aparecen siempre más suaves y limpias.

Ampliación (Panasonic Lumix G7)

Ampliación (Sony RX10 III)

   Para finalizar esta pequeña prueba comparaba el macro, disparando en iguales condiciones a este Lestes barbarus. Primero con la Panasonic G7 y luego con la Sony RX10 III, que en este terreno es increíblemente buena.

Panasonic G7 focal 600 mm  ISO:200   V:1/500  F.5,6

Sony RX10 III focal 600 mm   ISO:100  V:1/500   F:4

    Yo estaba algo incómodo, en una zona pantanosa, y además soplaba algo de viento que movía el junco (por está algo movida la segunda foto). En estas condiciones no pude completar la prueba como quisiera pero bien se ve que la Sony RX10 tiene una distancia mínima de enfoque muchísimo más corta: 92 cm, por 150 cm en la Lumix G7. Esa diferencia es una barbaridad a la hora de afotar insectos o hérpetos. Ni siquiera me acerqué todo lo que podía con la RX10 y aún así la libélula ocupa mucho más espacio en la pantalla (tienen ambas el mismo recorte). En otras condiciones me habría acercado aún más así que la diferencia sería mayor aún.

  Resumiendo. Aunque me quedaron muchas cosas sin probar vemos que la Sony RX10 III es una gran cámara, que puede competir de tú a tú con una cámara de categoría superior con focal máxima equivalente. Claro está que ni la G7 es una 4/3 de las buenas ni el teleobjetivo es el más luminoso del mercado. Con el tiempo llegará el esperado 100-400 mm y cambiará mucho la cosa, pero yo quería tener algo ya para no tener la G7 parada. 

     Sin embargo y aunque resulte paradójico, no compré la Lumix G7 para que enfocara, sino precisamente para que desenfocara aquello que molesta en las fotos. Lo de la calidad, pues pasa como con las reflex; va con la lente que le pongas y el dinero que te puedas gastar. Obviamente es otro mundo muy diferente al de las compactas avanzadas.

5 comentarios:

  1. Boas Xabi!

    Pois si, como dis, parece que a lente da Sony ten algo máis de detalle a máxima focal. Pero cando vaias comezando a procesar os arquivos RAW da Lumix é cando te irás decatando da diferenza que supón o RAW dunha compacta de 1" co dunha cámara de sensor máis grande. As compactas moitas veces tenden a sobreprocesar os arquivos para que, nada máis saír da cámara, estén listos para publicar. En cambio, as réflex e mirrorless piden pararse sempre un pouco a procesar as imaxes.

    A diferencia que comentas na foto da folla, débese principalmente a iso. Nótase nos bordes da propia folla e dos nervios que xa ten aplicada unha máscara de enfoque da propia cámara. E en canto á cor e ao contraste, é polo perfil de cor que tes preseleccionado. Como sabes, iso é cuestión de pararse a axustalo ao teu gusto un momento.

    Aínda ten moito máis xogo a cámara!

    Apertas!
    Nicolás Magdalena

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Olá, Nicolás. A ver, ti levas pouco tempo seguindo este blogue, pero eu tamén tiven equipas reflex. A primeira bastante cutre, pero a segunda (Canon 60D + Tamron SP VC 70-300 mm) era xa unha cousa decente tirando a boa. O tele non tiña moita focal pero en probas de revistas comparábano cos "brancos" de Canon en cualidade, ollo. Polo tanto xa sei como vai un sensor grande.
      Dito isto, quen segue este blogue sabe de sobras que as miñas comparacións non pretenden ver "quen gaña" ou qué cámara ten máis calidade. Primeiro porque eu son naturalista, non fotógrafo. Sei perfectamente que canto máis pequeno é un sensor máis limitacións hai. O que eu pretendín sempre é ver as cousas positivas de cada cámara, porque todas son diferentes. Como dixo o mestre Álvaro Fernández Polo (que disto sabe moito máis ca nós) "non hai cámara perfecta". Eu engado que o que hai son cámaras que se cinguen ás nosas necesidades. No meu caso, ampliacións a tamaño pantalla de PC de 600x800 píxeis, disparando a pulso sen comedeiro, cebadeiro ou hide.
      Solto todo este rollo porque desde certos entornos notei sempre un desprezo cara as compactas, e mesmo incomodidade cando fago algunha comparación deste tipo, que lles parecen absurdas. Como se nalgún momento eu cuestionase a evidente superior calidade das APSC en toda circunstancia. E moitos rapaces que nacen neses entornos tenden a ver as miñas "probas" con esa perspectiva (non sei se é o caso).
      Por outra banda, as fotos da Sony para este post tamén foron JPEG. Hai cámaras bridge que non procesan demasiado os arquivos (á P1000 podes subir os tiradores do enfoque case o máximo en moitas tomas e queda de cine) pero a RX10 é das que si procesan un pouco en exceso. Así que probablemente se tivese disparado en RAW os resultados tamén habían ser bastante mellores no caso de editalas eu manualmente. No ruido desde logo.
      En calquer caso isto foi unha primeira toma de contacto, á espera de familiarizarme coa G7. Teño tres cámaras máis e acabo de gastarme case 1000 euros nela (e no tele). Iso quere dicir que teño moi claro para qué a quero. Tal como dixen nun post anterior, para subir un peldaño na calidade das miñas imaxes. Pero neste pequena proba era necesario destacar as virtudes da Sony RX10, un auténtico maquinón, inexplicablemente esquecido polo mercado, porque vale cada euro que custa. Iso dígocho eu.
      Apertas e grazas por comentar, Nicolás.
      PD: Desde logo os rapaces de aora deixádesme alucinado co que controlades de todo. Falo moi en serio.

      Eliminar
    2. Esquecín comentar unha cousa. O espazo de cor non ten nada que ver. Ambas están en "sRGB" (é o primeiro que fago logo de compralas). Sen embargo despisteime coa Sony depois do último uso e quedárame en modo "vívido" con WB en "sol". Por iso as fotos amosaban un contraste, nitidez, ruido e saturación tan marcados. E ese ton verdoso na foto dos corvos mariños, moi difernte do máis magenta da foto coa Pana (que tiña o WB en automático).
      Vamos, que se chego disparar en RAW os resultados serían mellores nas dúas cámaras. A min ese verde tan intenso do loureiro chirriábame un pouco nos ollos...
      Xa haberá máis probas.

      Eliminar
  2. Ola de novo

    Pois ben, estou de acordo contigo. Eu para nada estou en contra das compactas/bridge! Dentro desta "categoría", de seguro que hai grandes cámaras, e unha delas é a Sony RX10. Para certos usos, como é o naturalista, son cámaras moi prácticas. Sobre o do teu equipo réflex, non me lembraba. Entón xa terás máis práctica co tema, e é só cuestión de familiarizarte con esta.

    Sobre o do perfil de cor non me refería ao espazo (ADOBE RGB/sRGB) senón no menú da cámara, onde seleccionas o "estilo" de procesado de cor que vai recibir a foto na propia cámara. Non sei cómo se lle chama en cada marca. En Nikon creo que era "Picture Control" ou algo así. Na miña cámara ten varias opcións preestablecidas de contraste, saturación, brillo, etc, ou senón podes axustalas ao teu gusto. Debe ser iso mesmo que comentas de "vívido", que é demasiado contrastado e saturado.

    Pero bueno, iso é un pouco igual. É cuestión de axustalo da forma máis práctica para ti, para ter que procesar menos logo as fotos no ordenador ou que sexa máis fácil.

    Estarei atento as próximas probas!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ah,vale. Iso chámase "picture control" nas Nikon ou "estilo creativo" na Sony. Pero non afecta só á cor, ollo. Tamén á nitidez (normalmente modifican contraste, saturación e nitidez, como sabes). Pensei que citabas o "perfil de cor" referíandote ao que eu falaba do "ton maxenta", moi diferente en cada foto e que finalmente viña dado polo balanzo de brancos.
      Ben, seguiremos falando destas cousas, Nicolás.

      Eliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos