Seguidores e seguidoras

sábado, 1 de xuño de 2024

Agradecimientos a todos

    La luz que había iluminado mi corazón se ha marchado para siempre. María se nos ha ido para siempre. La enfermedad que la había atacado antes ha vuelto por otro sitio y de manera mucho más fulminante, sin dar tiempo a nada.

Lo peor para mí vendrá cuando pase de la fase de shock a la fase de depresión (que, espero, sea breve). Mi vida seguirá y lo superaré porque dispongo de recursos para hacerlo, aunque en estos momentos el dolor es tan terrible que me imposibilita hablar con alguien sin acabar derumbándome. Pero me quedo con lo que he aprendido en estos últimos días de convalescencia en el hospital, en los que he terminando de leer el libro completo de su vida para comprenderla mejor. También me ha servido para conocerme mejor a mí mismo.

Estoy recibiendo una avanlancha de mensajes y llamadas que os agradezco de corazón, muchas de ellas desde el entorno naturalista, como es normal. Como he dicho hasta que pasen unos días me resultará muy duro hablar en persona pero en cuanto pueda ya os llamaré. Si alguien quiere comentar algo prefiero que lo haga en el blog, firmando con nombres y apellidos, como siempre. Si tardo un poco en publicar vuestro comentarios es porque estoy tomando unas pastillas y debo dormir la siesta después de lo sufrido esta semana. Termino con una foto de María de los Ángeles cuando estaba saliendo de la quimioterapia el año pasado. Una parte de mí ha muerto con ella esta noche pasada, pero los buenos momentos que hemos vivido quedarán para siempre en el cofre de mi corazón.

PD: Me están preguntando si hay velatorio en Ferrol para poder venir y ya os informo que no. Mañana su cuerpo reposará con el de su madre en Viveiro, que es lo que Mari deseaba.

María de los Ángeles en su querida playa de Covas, Viveiro

16 comentarios:

  1. Uff, non me esperaba esta nova tan desagradable, perder a alguen cercano sempre e duro e sei ben o iluisionado que estabas, sintoo moitisimo, unha forte aperta compañeiro.
    Antón Carro.

    ResponderEliminar
  2. Síntocho moito, meu, unha aperta moi grande (Antonio Bernárdez).

    ResponderEliminar
  3. Sintoo moito Xabi.
    Como ben dis, o peor ben despois do shock.
    Moito ánimo e unha forte aperta!!
    Carlos Sanjurjo.

    ResponderEliminar
  4. Síntoo moitísimo, Xabi. Calquera cousa que necesites, xa sabes onde me tes. Unha aperta moi grande. Xaquín G. Sinde

    ResponderEliminar
  5. Veño de enterarme e quedo abraiado, polo inesperado. O meu desexo de que superes sen demasiado sufrimento o trance e tornes con novos folgos á vida. Unha forte aperta.

    ResponderEliminar
  6. Lo siento mucho. Como en otros duelos, te llevará unos meses, pero después, aunque te parezca mentira ahora y durante mucho tiempo, volverás a ser moderadamente feliz.

    ResponderEliminar
  7. Qué sorriso tan bonito o de María.
    Unha aperta grande. Non hai máis que dicir.
    Inés González

    ResponderEliminar
  8. Síntoo, Xabi. Unha aperta e moitos ánimos.
    Juan Gómez

    ResponderEliminar
  9. Síntoo muito, Xabi. Uma aperta e força
    David Outeiro

    ResponderEliminar
  10. Comparto contigo a dor Xabi, acabo de enterarme dende Galiciaves, síntoo moito compañeiro
    apertas

    ResponderEliminar
  11. Lo siento de veras y te acompaño en tu dolor, amigo. Un fuerte abrazo desde tu querida Zamora.
    J. Alfredo Hernández

    ResponderEliminar
  12. Juan Pita-Romero Caamaño2 de xuño de 2024, 14:29

    Un fuerte abrazo Xabi!

    ResponderEliminar
  13. Lo siento mucho, te enviamos mi padre y yo un abrazo y mucho ánimo desde aquí Xabi. Lavanda

    ResponderEliminar
  14. Síntoo moito, Xabi. Moitos ánimos e unha aperta forte.
    Alexia del Río

    ResponderEliminar
  15. Comparto a túa dor, Xabi. Unha aperta moi forte e moito ánimo.
    Miguel

    ResponderEliminar

Para comentar es necesario identificarse con nombre y apellidos