Vuelven los días de baja laboral. Eso significa que algo no va bien (o que va rematadamente mal). Una consecuencia positiva de esta nueva baja es que dispondré de más tiempo para hacer lo que mejor me sienta ahora: fotografía de Naturaleza. Una actividad que no sólo no es incompatible con el motivo de mi baja sino incluso recomendable por prescripción médica.
Garcillas bueyeras (Ardea ibis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:1600 V:1/250 F:6,3
Las otrora exóticas y rarísimas garcillas bueyeras siguen con nosotros. La mañana amanecía lluviosa y oscura, para variar. Eso significa que hay que tirar de la sensibilidad hasta ISO 1600 o 3200 como mínimo. Con estas fotos siempre tengo la misma duda: hasta dónde llegar en la reducción del ruido para perder el mínimo detalle posible.
Garcillas bueyeras (Ardea ibis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:1600 V:1/250 F:6,3
La lluvia ofrece la posibilidad de estudiar el tema de la "textura", con esas gotitas preciosas sobre el cuerpo de las aves. No aspiro a alcanzar la excelencia de los fotógrafos profesionales pero creo que no me salen como debieran. Aquí reconozco que puede ser un problema de miedo. Aunque la OM-1 permite subir el ISO hasta niveles altísimos yo prefiero quedarme por debajo de 1600 o 3200. Y entonces quedo muy limitado con la velocidad de obturación, pues en estas mañanas tan oscuras difícilmente puedo subir a lo que sería recomendable.
Ánade azulón (Anas platyrhynchos) hembra
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:1600 V:1/80 F:6,3
Además, mirando en pantalla las fotos de esta pareja de azulones es posible que las imágenes hayan quedado ligeramente sobre-expuestas, aunque ya me han dicho que tengo la pantalla del PC mal configurada. Quizá podría haber afinado un poco más.
Ánade azulón (Anas platyrhynchos) macho
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:1600 V:1/100 F:6,3
En Maniños siguen presentes "mis" cormoranes moñudos, una gozada de aves. Por desgracia su reposadero suele tener una luz horrrorosa en invierno. Y al ser sujetos muy oscuros si escogemos una exposición matricial neutra (0,0) para ver el fondo pues los cormoranes salen negros de todo y sin detalle.
Cormoranes moñudos (Gulosus aristorelis). Toma con exposición matricial 0,0
La fotografía de los cormoranes en Maniños es una buena escuela de aprendizaje. Lo que hago ahora es subir la exposición para resaltar el detalle en las sombras de los cormoranes, porque el fondo no me importa. Después ya lo oscureceré con el Lightroom (aunque en este caso se me fue la mano con la sobre-exposición, creo).
Cormoranes moñudos (Gulosus aristotelis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:6400 V:1/320 F:9
Esta "maniobra" siempre supone una pérdida de contraste pero la foto queda más "real", más parecida a lo que ven mis ojos. Con unos cormoranes nítidos y un mar visible.
Cormoranes moñudos (Gulosus aristotelis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:6400 V:1/320 F:9
Cormoranes moñudos (Gulosus aristotelis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:6320 V:1/400 F:7,1
Cormoranes moñudos (Gulosus aristotelis). Toma sin edición
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:3200 V:1/400 F:7,1
Cormoranes moñudos (Gulosus aristotelis). Toma editada digitalmente
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:3200 V:1/400 F:7,1
En fin, estos cormoranes me traen de cabeza por la complejidad de su fotografía. Sobre todo los "artefactos" dichosos en el contorno del negro sobre el fondo. Espero poder fotografiarlos como se merecen algún día. Quizá con un pepino mejor. También es cierto que al haber varios ejemplares juntos resulta extremadamente difícil por no decir imposible poner una velocidad alta, pues siempre vas a pillar a alguno acicalándose las plumas, moviendo la cabeza o abriendo las alas.
Cormoranes moñudos (Gulosus aristotelis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:800 V:1/100 F:7,1
Cormoranes moñudos (Gulosus aristotelis)
OM-1 + Zuiko 100-400 mm f:6,3 ISO:1600 V:1/160 F:8
Bueno, con estos preciosos cormoranes moñudos terminamos por hoy. Qué bichos tan maravillosos. Unos bichos que, por cierto, deberían estar ya criando pollos. Me pregunto si son ejemplares que anidan fuera de la ría pero que entran para alimentarse o simplemente ejemplares no reproductores. Se agradecen opiniones de los expertos que leen este blog (Jose Souza, Xan R. Silvar, Ávaro Barros, Sergio París, etc).
Como siempre, preciosas fotos, Xabi. Sobre lo que preguntas de los corvos mariños, cualquiera de los otros tres que citas te podría responder con más propiedad; yo, desde luego, no en este caso. No sé si habrá actualmente alguna colonia en el entorno de Coitelada-Prioriño, que podría constituir una distancia de un orden comparable a la que suelen alejarse, según el amigo Sergio París, las aves de las colonias de la Costa de Dexo. Pero tampoco les supondría un enorme desplazamiento si vinieran desde Gabeiras. Con todo, supongo que entre llos habrá un poco de todos, algunos adultos/subadultos "en edad de merecer" y algunos juveniles. Un abrazo, chaval, y cuídate mucho.
ResponderEliminarSupoño que serán de Gabeiras. Hai anos botara unha mao no censo de Phalacrocorax spp e vimos que moitos Phalacrocorax/Gulosus chegaban de fóra para durmir nas illas.
EliminarOla Xabi:
ResponderEliminarPor alusións jejeje na miña opinión non se pode asegurar nada. Poden ser corvos de Gabeiras ou dos Cabalos que xa están a criar nas illas e entraron na ría para comer, ou poden ser adultos que este ano non van criar polo motivo que sexa. Aínda que se tivera que apostar faríao pola primeira opción, á vista deses "moños" tan chulos. Parecen ter boa condición física. Humanizando un pouco o asunto, un non se pon esas galas para quedarse a velas vir.
Unha aperta e ánimo
Álvaro Barros
Opa, Álvaro:
EliminarPois seguramente será así. Desde logo os "tíos" madrugan, porque cando chego a Maniños xa andan nadando pola enseada. Penso que deben ser os mesmos que vexo pasar polo Seixo cando vou alí antes, ao mencer case de noite. Veñen voando desde o W. Se veñen desde as illas vaia tute que se pegan cada día entre ida e volta.
Apertas e grazas por comentar.
PD: Como molan estes bichos!