Seguidores e seguidoras

martes, 2 de decembro de 2025

Garceta grande (Ardea alba). Comparando lentes

 Tengo pensado hacer alguna comparativa más seria entre las distintas ópticas que tengo. Por ahora he tomado algunas fotillas para ir viendo. Una garceta grande sirvió de modelo para el experimento:

 Primer disparo, con la OM-1 + Panasonic 100-300 f:5,6.

Garceta grande (Ardea alba)
OM-1 + Panasonic 100-300 f:5,6   ISO:6400    V:1/160    F:5,6

 Segunda toma con la OM-1 + Zuiko 300 mm  f:4.

Garceta grande (Ardea alba)
OM-1 + Zuiko 300  f:4   ISO:6400    V:1/200    F:4

  La verdad es que pensé que iba a notar más diferencia. Algo menor definición, viñeteo presente en la toma del Pana y peor exposición, lógicamente (f:5,6 frente a f:4). Nada que no se pueda mejorar con el Lightroom. Repetí la jugada subiendo un pelín el ISO con el Pana para equiparar exposiciones. Se aprecian las mismas diferencias (apliqué exactamente el mismo revelado a las cuatro fotos).

Garceta grande (Ardea alba)
OM-1 + Panasonic 100-300 f:5,6   ISO:8000    V:1/125    F:5,6

Garceta grande (Ardea alba)
OM-1 + Zuiko 300 mm  f:4   ISO:6400    V:1/200    F:4

  Entonces bajé la focal del Pana hasta 100 mm para hacer una foto con cierta composición y se terminó la comparativa. Victoria del Pana 100-300!!!

Garceta grande (Ardea alba)
OM-1 + Panasonic 100-300  f:5,6  (a 100 mm)  ISO:6400    V:1/160    F:4

 Es lo que tiene la focal variable. No da la calidad de una fija pero a cambio puedes tomar fotos de paisaje, sin cambiar el objetivo. Una de las mejores ventajas de las bridge, que a los naturalistas fotógrafos (o aspirantes a serlo) nos viene como anillo al dedo.

Muelle de Maniños
Sony RX10 III (focal 26 mm equiv)   ISO:200    V:1/125    F:5

  Si la OM-1 es una cámara con sensor micro 4/3 de pulgada, la Sony RX10 III lo tiene de pulgada, o sea, de 3/3". Como es obvio su rango de ISO es bastante más bajo que en un cuerpo profesional como la OM-1 pero se defiende muy bien en condiciones de poca luz.

Garceta grande en el muelle de O Seixo (Mugardos). Barrio de Caranza (Ferrol) al fondo
Sony RX10 III (focal 70 mm equiv)  ISO:800   V:1/125   F:4
 
 Con la OM-1 puedes subir a ISO 1600 que no hay pérdida de calidad apreciable (al menos para mis ojos de profano). Con la Sony RX10 III ese rango quedaría en ISO 400/800, pero a 1600 o incluso 3200 puedes tomar fotos bastante decentes dependiendo de la distancia del sujeto.

Garceta grande (Ardea alba)
Sony RX10 III (focal 600 mm equiv)   ISO:1600    V:1/160    F:4

Garceta grande (Ardea alba)
Sony RX10 III (focal 600 mm equiv)   ISO:800    V:1/160    F:4

  Resumiendo, que estoy contentísimo con todas mis cámaras y objetivos. Cada una con sus virtudes y defectos. Decía un día el maestro Álvaro Fernández Polo que no hay cámara perfecta. Supongo que de lo que se trata es que nos sean útiles y prácticas para aquello que hacemos.

luns, 1 de decembro de 2025

Restaurando fotos antigas: Bicogroso europeo (Coccothraustes coccothraustes)

   A semana pasada estiven a revelar unhas fotos tomadas no P.N. de Enciña da Lastra a unha das nosas aves máis difíciles de observar. Primeiro, pola sua limitadísima distribución na Galiza: uns cantos vales na conca do Sil con clima moi mediterránico (polo Támega penso que o había tamén). Segundo, pola sua enorme timidez. Por iso é moi complicado achegarse dabondo para lle tomar unha foto boa; especialmente cuando as árbores de folla caduca, onde únicamente viven, recuperan a follaxe caída no outono.

Aldea de Pardollán (Rubiá). Ao fondo As Médulas

  Sen embargo hai un lugar no citado parque natural onde a súa observación e mesmo a súa fotografía resultan razonablemente doadas: o regato que baixa por Pardollán para desembocar no Sil. Pola marxe dereita deste pequeno val hai unha pista que vai cara Quereño. Eu aparco por onde podo e vou camiñando por esa pista prestando especial interese ás copas dos chopos (Populus nigra) e outras caducifolias, sobretodo de froita.

Bicogrosos europeos (Coccothrustes coccothraustes) en hábitat tipo

  Cando digo "velos" refírome a velos con telescopio, porque falamos de 80,100 ou incluso máis metros de distancia, ollo. E cando falo de fotografalos refírome a fotografalos empregando un equipo potente, tipo cámara bridge de gama alta, digiscopping ou un equipo PRO. Aconsello non saír da estradiña, pois calquer intento de achegarse polos prados conlevará iremediablemente a fuxida dos bicogrosos.

Bicogroso europeo (Coccothrustes coccothraustes
Canon SX60 (focal 1365 mm equiv)   ISO:250   V:1/250    F:6,5

Bicogrosos europeos (Coccothrustes coccothraustes). Parte del grupo



Bicogroso europeo cantando 
Canon SX60 (focal 1365 mm equiv)   ISO:250   V:1/320    F:6,5

Bicogroso europeo (Coccothrustes coccothraustes)
Canon SX60 (focal 1365 mm equiv)   ISO:250   V:1/200    F:6,5

     Neste post hai dúas series de fotos. Unha tomada coa Canon SX60 en marzo de 2016. As imaxes conseguidas son bastante malas debido á enorme distancia que había, mas dun interese científico incuestionable. Porque vemos como se alimentan, como cantan e como se chegan a xuntar até 24 exemplares de bicogroso (nas imaxes non están todos os que contara).

 En febreiro de 2020 voltaba coa Nikon P1000. Entón xa puiden sacar imaxes cunha resolución aceptable desde o ponto de vista do nivel de detalle dos paxaros. Cando tratamos fotografía de ultra distancia, a Nikon P1000 non ten máis rival que o diggiscoping.

Bicogroso europeo (Coccothrustes coccothraustes
Nikon P10000 (focal 3000 mm equiv)   ISO:250   V:1/250    F:8

Bicogroso europeo (Coccothrustes coccothraustes
Nikon P10000 (focal 3000 mm equiv)   ISO:140   V:1/250    F:8

Bicogroso europeo (Coccothrustes coccothraustes
Nikon P10000 (focal 3000 mm equiv)   ISO:110   V:1/250    F:8

Bicogroso europeo (Coccothrustes coccothraustes
Nikon P10000 (focal 2400 mm equiv)   ISO:100   V:1/320    F:7,1

Bicogroso movéndose en "modo mono"

Bicogroso europeo (Coccothrustes coccothraustes
Nikon P10000 (focal 3000 mm equiv)   ISO:360   V:1/320    F:8

  Iniciamos así una nova sere de entradas adicadas a restaurar imaxes que no seu momento editei co equipo anterior (un equipo "a pedais", dime sempre Manolo). E cunha edición cutre que desmerece moito a calidade que realmente ofrecían as maravillosas bridge 1/2,3". Co tempo entenderedes a qué me refiro.

  PD: Agora saíde coa vosa cámara, buscade un paxaro situado a cen metros de distancia e tomade unha foto. Despois mirades en qué quedou. Iso chámase "ultra zoom".

domingo, 30 de novembro de 2025

30/11/2025. Cuarenta años después.

   Hace exactamente cuarenta años un joven estudiante de quince años tomaba el autobús a Valdoviño para realizar su primera visita a la laguna de A Frouseira. Como equipo naturalista contaba únicamente con un catalejo monocular super cutre, una guía de campo de aves de Europa (la Brunn/Singer) y una pequeña libreta en la que había comenzado a hacer anotaciones de campo el uno de enero de ese año.

   Hoy resultaba obligada una visita al lugar del crimen, en el buen sentido de la palabra. Además tenía que presentarle la laguna al Zuiko 300 f.4. Empezamos con una especie invasora pero siempre fotogénica: el cisne vulgar.

Cisne vulgar (Cygnus olor)

    Voy a tener que practicar mucho para pillar aves en vuelo con el tele nuevo de focal fija (sigo pensando que para estas cosas lo mejor debe ser un equipo full frame).


     El otro día llevé el telescopio e hice un censo completo de acuáticas. Hoy tocaba visita contemplativa de relax. Además fueron llegando colegas o conocidos como Manolo Rei, Michael Williams, José Ramón Castro, Juanjo o Simón. En cuanto llega gente me pongo a hablar para explicar cosas al personal y se acaba la sesión fotográfica. En Valdoviño es lo que me toca cuando hay visitas por motivos obvios (lo hago encantado de poder enseñar). Casi todas las fotos fueron hechas a primera hora, cuando estaba solo.

Cercetas comunes (Anas crecca)
  
    El porrón bastardo y los colorados siguen por aquí.

Porrón bastardo (Aythya marila) y común (Aythya ferina)

    A los colorados no los pillé bien. Manolo me pasó esta foto:

Patos colorados (Netta rufina). Foto: Manolo Rei
Olympus E-M10 Mark IV+ Zuiko 100-400 f:6,3   ISO:400   V:1/400   F:9

  Con una garza aproveché para practicar la profundidad de campo y la saturación de color. Me da mucha rabia que el agua del fondo salga enfocada, un problema permanente con las bridge, mucho menor con un sensor micro 4/3" y f:4, pero que aún existe (con las máscaras del Lightroom la vida es más fácil).

Garza real (Ardea cinerea)
OM-1 + Zuiko 300 f:4   ISO:3200   V:1/320   F:4

Garza real (Ardea cinerea)
OM-1 + Zuiko 300 f:4   ISO:3200   V:1/320   F:4

 Ya tenemos espátulas invernantes en A Frouseira. Por ahora tres ejemplares, incluyendo a verde V132 (opa Emilio, andas por aí?).

Espátulas comunes (Platalea leucorodia)
OM-1 + Zuiko 300 f:4   ISO:1600   V:1/400   F:4,5

 Con este ejemplar estuve practicando la edición de la textura, que debe ser toda una ciencia en las aves con plumaje blanco.

Espátula (Platalea leucorodia)
OM-1 + Zuiko 300 f:4   ISO:400   V:1/160   F:4,5

  Además de la presencia regular de espátulas uno de los cambios más llamativos habidos en estas cuatro décadas es la aparición habitual de vuelvepiedras invernantes en la laguna.

Vuelvepiedras (Arenaria interpres)
OM1+ Zuiko 300 f:4 + MC1,4x   ISO:800   V:1/640   F:6,3

    Pongo otra foto que me pasó Manolo.

Vuelvepiedras (Arenaria interpres). Foto: Manolo Rei
Olympus E-M10 Mark IV+ Zuiko 100-400 f:6,3   ISO:2000   V:1/640   F:7,1
  
  En el sistema dunar, el clan de los Gabarri Montoya acosaba y atacaba a un pobre policía local que hacía su trabajo.Un clásico de Ferrol.

Cornejas acosando aguilucho lagunero (Circus aeruginosus)

    Por cierto, no me pude aguantar e hice mi primera toma de macro con el nuevo pepino. Qué ganas de que llegue la primavera!

Prueba macro
OM-1 + Zuiko 300  f:4   ISO:1600   V:1/250   F.4

  Terminamos con una foto que me pasó J.R. vía whatssap (por eso el formato reducido). 

Un galés y dos gallegos (Michael, yo y Manolo)

 En fin, que cuarenta años no son nada. 

sábado, 29 de novembro de 2025

Otra de fotografía "sub-acuática"

 Estamos en los días más cortos del año. También los más lluviosos en Galiza.

Lloviendo en la ría
OM-1 + Panasonic 14-42 f:5,6    ISO:1600   V:1/160   F:5,4

   Unas circunstancias ideales para probar el nuevo objetivo en condiciones extremas. Extremas sobre todo para mí, pues cada foto implicaba abrir la ventanilla del coche y encharcarme el brazo, la pierna izquierda o el interior del habitáculo. No había tiempo para mirar la composición ni gaitas (de hecho tuve que recortar alguna foto porque había quedado muy mal encuadrada).

Aves en chalana
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:6400   V:1/125   F:5

  Durante mi visita a Maniños/Barallobre no cesó de llover con intensidad. Aunque el Zuiko 100-400 también es resistente contra salpicaduras, en el caso del 300 f:4 sientes que lo es de verdad. Especialmente porque el encastre en la bayoneta del cuerpo es mucho más sólido y fijo, sin ninguna holgura. Da otra seguridad a la hora de disparar bajo la lluvia, dese luego. 

Gaviota reidora (Chroicocephalus ridibundus)
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:3200   V:1/160   F:4

  Ya he comentado que la OM-1 tiene un rango nominal hasta ISO 25600, que puedes usar sin mucho problema. Hice una toma con ISO 12800 para ver como va el 300 con ISO´s altos. No sé que dirán los colegas que tienen la suerte de usar full frame, pero a mí me parece un rendimiento brutal.

Ánade azulón (Anas platyrhynchos)
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:12800   V:1/320   F:5

Ánade azulón (Anas platyrhynchos)
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:3200   V:1/160   F:4

   Bajo el diluvio que caía las aves no tenían ganas ni de moverse.

Garza real (Ardea cinerea)
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:3200   V:1/160   F:4

   El nuevo tele tiene un estabilizador que se sincroniza con el de la OM-1. He leído maravillas al respecto, de disparos incluso a 1/10 seg a pulso. Yo no me atreví a forzar tanto, pero a 1/60 seg quedó perfecta de nitidez (hablamos de una focal equivalente a 600 mm).

Andarríos chico (Actitis hypoleucos)
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:1600   V:1/60   F:5

 Cuando reúnes esa estabilización (que roza la perfección), ese amplio margen de ISO y además con la apertura f:4, dispones de unas posibilidades excepcionales para condiciones de poca luz.

Andarríos chico (Actitis hypoleucos)
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:3200   V:1/200   F:4,5

 Cuando ya marchaba la lluvía remitía.

Gaviota patiamarilla (Larus michahellis)
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:1600  V:1/250   F:4

   Completamos el post con unas fotos de ayer por la tarde, también en la ría de Ferrol, algunas tomadas con el teleconvertidor MC 1,4x acoplado al tele.

Cormorán grande (Phalacrocorax carbo). Toma recortada para mejor encuadre
OM-1 + Zuiko 300 mm   f:4     ISO:400   V:1/1000   F:4

Cormorán grande (Phalacrocorax carbo). Toma recortada 
OM-1 + Zuiko 300 mm + MC 1,4x   f:4     ISO:200   V:1/250   F:6,3

Garcillas bueyeras (Ardea ibis). Toma con luz suave
OM-1 + Zuiko 300 mm + MC 1,4x   f:4     ISO:800   V:1/640   F:6,3

Garcilla bueyera (Ardea ibis). Toma con luz muy dura
OM-1 + Zuiko 300 mm + MC 1,4x   f:4     ISO:200   V:1/1600   F:4

Colirrojo tizón (Phoenicurus ochruros)
OM-1 + Zuiko 300 mm + MC 1,4x   f:4     ISO:400   V:1/200   F:6,3

    Para no aburrir a los colegas ornitólogos que no tengan mayor interés por el rollo fotográfico decir que ayer observaba un grupo de aproximadamente 18 espátulas alimentándose en el intermareal del fondo de la ría (en alguna foto parecen ser 19 o incluso 20 individuos).

Espátulas comunes (Platalea leucorodia) y garcetas comunes (Egretta garzetta)

 Como ya he dicho, es algo a lo que no me acabo de acostumbrar. Cuando empecé en  esto de la naturaleza, la espátula era una especie muy rara presente sólo durante las migraciones y en número mínimo; excepto en la ensenada de O Grove, donde ya empezaban a concentrarse algunas decenas. Pero en el resto de Galiza era francamente escasa.

Espátulas y garcetas comunes en la ría de Ferrol

  Hablando de O Grove, aprovecho para comentar que el amigo Emilio Martínez Sabarís ha creado un canal en youtube. Podéis verlo en este enlace, que recomiendo:


 Así terminamos.